Wereldzorg
We moeten wel goede oplossingen bedenken, maar we hoeven niet bang te zijn
In zijn boek Laudato Si’ roept paus Franciscus naar aanleiding van de milieuproblematiek de mensheid op de wereld te zien als een gemeenschappelijk huis, waar wij allen zorg voor moeten dragen. Ik vind het mooi hoe hij start met het individu en pas aan het eind van het boek uitkomt bij verantwoordelijkheden van overheden. We moeten beginnen met persoonlijke schuld: ‘Door toedoen van ons zullen duizenden soorten God geen lof meer brengen met hun bestaan, noch zullen zij ons hun boodschap meedelen.’ (p.25) Elk mens wordt opgeroepen zo lief te hebben, dat je dát gaat willen waar de wereld van God behoefte aan heeft.
Ik kan me niet herinneren dat ik als kind bezig was met het milieu. Ja, de kraan mocht niet lang aan, we moesten een trui aan in plaats van de verwarming opstoken, we scheidden afval, we deelden een auto met anderen, reisden voornamelijk per trein en kregen geen pakjes drinken of koek in plastic mee naar school. Ik koppelde dat echter niet aan het milieu. Laat staan dat ik me zorgen maakte om de toekomst van deze planeet.
Nu groeien kinderen ermee op. Mijn jongste van drie knipte onlangs zijn tekening in stukjes en legde met een belerende stem uit: ‘Dat is beter voor het milieu.’ Hij had weer eens iets opgevangen. We hadden het uitvoerig over de klimaatverandering gehad en de consequenties daarvan. De jongens kwamen met zeer geschikte oplossingen, zoals een gondelbaan tussen Nederland en Amerika; dat zou veel vliegreisjes schelen.
De oudste keek wat zorgelijk. ‘Is er wat?’ ‘Ik vind het een beetje spannend.’ Ik probeerde zijn bezwaarde gemoed wat te verlichten door te zeggen dat men inziet dat er wat gedaan moet worden en dat veel mensen slimme oplossingen bedenken. Een paar minuten later liet hij mij zien dat mijn antwoord wat schraal was geweest. Opgelucht rende hij naar mij toe: ‘Mam, we hoeven eigenlijk niet bang te zijn. Weet je waarom? God heeft Zelf gezegd dat Hij de aarde nooit meer zal laten overstromen. Dus we moeten wel goede oplossingen bedenken, maar we hoeven niet bang te zijn!’ Amen.
De redactie dankt dr. Elsbeth Vogel hartelijk voor alle columns die zij de afgelopen drie jaar voor ons blad schreef. Drs. Elise van Hoek-Burgerhart volgt haar na de jaarwisseling op.