Welbehagen in mensen

In deze donkere dagen mijmeren velen over de woorden: ‘Vrede op aarde, in mensen een welbehagen'. In een verscheurde en harteloze wereld troost de ontredderde mens zich met de belofte van dit engelenlied, schrijft ds. J.J. Mulder.

Op cruciale momenten lezen we in onze Bijbel van Gods welbehagen. In de hand van de lijdende Knecht zal Gods welbehagen voorspoedig zijn (Jes.53:10). Als Jezus gedoopt wordt in de Jordaan, ontbrandt de Vaderliefde voor Zijn Zoon: ‘Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb!’ (Matth.3:17).

Bij de geboorte van Christus ontmoeten we het welbehagen van God opnieuw. Nu in het gloria door engelen gezongen:
Eer zij aan God in de hoogste hemelen,
en vrede op aarde
in mensen van het welbehagen

‘Vrede op aarde, in mensen een welbehagen.’ In die woorden, als ze tenminste in de gebruikelijke vertaling gelezen worden, gloort iets van een universele hoop. Een wereldwijde vrede die min of meer losgezien kan worden van de Prins der vrede (Jes.9:5).

Is dat wat de engelen bezingen? Is ‘welbehagen’ Gods algemene liefde tot een vredeloze wereld? Laten we voorzichtig zijn in het beantwoorden van die vraag. Want, wat kun je daarop tegen hebben? Toch is dat niet de centrale gedachte van de engelenzang. De vrede op aarde heeft een meer specifiek adres. Het is een vrede op aarde in mensen ‘van het welbehagen’. Daarin licht de ontferming van God op. Deze ontferming ontspringt uit de overvloedige fontein van Gods goedheid en liefde. Deze liefde rust op haar beurt ten slotte in en komt op uit Gods verkiezing.

Daarmee naderen we steeds meer tot het geheim van dit evangeliewoord. Welbehagen heeft in de Bijbel haar betekenis tussen enerzijds het raadsbesluit van God en anderzijds de vreugde van God. Gods welbehagen is de vreugde in het hart van God waarin Hij Zijn liefdevolle oog laat rusten op van Hem vervreemde mensen.