Wederkerigheid is het sleutelwoord in ‘Nieuwe moed’

Voor menig koerier gold dat de spanning flink toenam in het zicht van controletorens en bewapende grenssoldaten, en een zekere beklemming zich van hem meester maakte', citeert dr. A. de Reuver.

De heer C. van Groningen beschrijft de ervaring van al die moedige, maar niet overmoedige mensen die in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw Bijbels en bijbelse lectuur naar de Oostbloklanden smokkelden. Hij is een van de auteurs die in een onlangs verschenen publicatie een boekje opendoet over een fascinerend stukje recente kerkgeschiedenis. De aanleiding tot de uitgave van Nieuwe moed vormt het veertigjarig bestaan van de stichting Hulp Oost-Europa.

Over de grens

Herkenbaar, die huiver bij de grens van Hongarije! In de zomer van 1966, al weer vijftig jaar geleden, bezochten we – zij het niet als bijbelsmokkelaars, maar als toeristen – voor het eerst een bevriend gezin in Boedapest. Een belevenis die je levenslang bijblijft. Dat grauwe niemandsland tussen Oostenrijk en Hongarije; die grimmige gezichten van de grenswachten. IJzig. Een gordijn van ijzer. Eenmaal binnen het land waren we verplicht ons dagelijks te melden bij een politiepost. Niet alleen de aanwezigheid van legio Russische soldaten, maar ook de talloze sporen van kogelgaten in de muren vormden een wrange herinnering aan de bloedig neergeslagen opstand van 1956. Maar er was ook dat andere: de beschamende gastvrijheid en goedgeefsheid van ons verarmde gastgezin; de verrassing om op zondagmorgen de vertrouwde Geneefse psalmen te zingen, ieder in zijn eigen taal; en de verwondering over de volharding om de propaganda van het atheïsme te doorstaan en zelfs te weerstaan.

Twintig jaar later kwam ik er weer, door Van Groningen geïntroduceerd bij de families Tóth en Harkai, respectievelijk hoogleraar en predikant. Het gordijn hing er nog, maar er hing ook verandering in de lucht. Eén ding was echter onveranderd gebleven: de gastvrijheid. Wat de Hongaarse broeders en zusters met hun uiterst beperkte middelen op tafel konden toveren, doet aan het wonder van Zarfath denken.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van 14 oktober 2016. (We hebben momenteel een mooi aanbod voor nieuwe abonnees.)