column

Vertrouwen

‘Wilt u nog iets toevoegen aan wat er vanmorgen besproken is?’ De rechter kijkt Sasha vragend aan. Het is stil in de rechtszaal. Dan klinkt de geëmotioneerde stem van Sasha: ‘Mijn vertrouwen is op God. Jezus woont in mijn hart. Door Hem voel ik mij rustig

Het is donderdagmorgen. Samen met Sasha zijn we naar Utrecht naar de rechtbank gegaan. Het wordt een beslissende dag vandaag. Sasha is al vier jaar in Nederland en verblijft in het asielzoekerscentrum bij ons in de buurt. Al die tijd heeft ze onder druk en grote spanning geleefd. Ze dreigt uitgezet te worden, terwijl ze in haar land niet meer welkom en veilig is.

Sasha heeft mij stil gezet. Hoe zou ik zijn onder haar omstandigheden? Zou ik ook blijven vertrouwen op God? Binnen het asielzoekerscentrum heeft zij indruk gemaakt. Verschillende vrouwen die het moeilijk hebben, zoeken Sasha op. Sasha luistert en bidt met hen. Ook is zij een trouwe bezoeker van de vrouwenochtenden in ‘House of Joy’, een barak van Stichting Gave op het erf van een boer, dichtbij het AZC. Kerken uit de regio organiseren hier verschillende activiteiten.

De vrouwelijke rechter zwijgt even. Ze wendt haar blik af. Dan klinkt het: ‘Volgende week donderdag hoort u de uitspraak.’ We kunnen vertrekken.

Sasha gaat mee naar Urk. Afleiding en gezelschap is nu belangrijk. Ze helpt me met het klaarmaken van het eten. Terwijl ik verder ga met koken, bekijkt Sasha ons trouwfotoalbum. ‘We zijn vandaag 89 weken getrouwd’, merk ik trots op. Vanuit de woonkamer hoor ik af toe ‘ohh’, ‘mooi’ en ‘leuk’. Dan zie ik hoe zij zich voorover buigt en haar Bijbel uit haar tas pakt. Ze begint te bladeren. Ze zoekt onze trouwtekst op. Psalm 32:8: ‘Ik zal u onderwijzen en u leren van den weg, dien gij gaan zult; Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn.’

‘Mooi, goed’, zegt Sasha zacht.

Na het eten leest mijn man Psalm 32. ‘Wie op de HEERE vertrouwt, dien zal de goedertierenheid omringen.’ Wat een mooie belofte van God op de belijdenis van Sasha: ‘Mijn vertrouwen is op God.’