column

Verkoop

'Low prices', roept mijn schoonmoeder een groep Amerikaanse toeristen achterna, die net haar achterstraat is gepasseerd.

Eén van de toeristen kijkt om en reageert verrast: No prices? De groep keert om en begint belangstellend tussen de vele souvenirs te neuzen, die op de achterstraat uitgestald staan.

Bij mijn schoonmoeder zit de handel in het bloed. Meer dan dertig jaar heeft zij een souvenirwinkeltje gerund. Binnenkort wordt ze tachtig en nog steeds houdt ze van verkopen. Niet meer in haar winkeltje, maar ’s zomers als het mooi weer is, gewoon vanaf haar straat. Nu niet meer om wat te verdienen, maar voor goede doelen. ‘Er is zoveel nood in de wereld, als ik daar zo vanaf mijn achterstraatje wat voor kan doen, dan is dat toch mooi?’, zegt ze met een schittering in haar ogen tegen klanten die ernaar vragen.

Deze zomer heeft ze een speciale aanbieding: bij aankoop van tien kaarten, een kopje thee voor twee. Zij heeft daardoor al bijzondere ontmoetingen gehad op haar achterstraat: kinderen van dominees die vroeger op Urk hebben gestaan. Wat is er mooier om iemand te spreken, die hun vader gekend heeft en nog iets over hem kan vertellen? Of een familie uit Israël die verbaasd was hier een Israëlische vlag te zien wapperen. Moeder kon het wel uitleggen, dit keer was de opbrengst voor het Shaare Zedek ziekenhuis in Jeruzalem. Dit moest natuurlijk vastgelegd worden op een foto, de Israëlische vlag in het midden. Ze vervolgen hun weg met blijdschap.

Maar nu heeft ze haar handen vol om de Amerikanen duidelijk te maken dat het om een mistake

gaat. De prijzen zijn laag, maar het kost wel iets. De volgende dag hangt er op het hek een mededeling in vijf talen: Lage prijzen, opbrengst voor goede doelen. Kom verder, kijken kost niets.

Als ik dit bordje lees, moet ik opeens denken aan de oproep in Jesaja 55: ‘O, alle dorstigen, kom tot de wateren, en u die geen geld hebt, kom, koop en eet, ja, kom, koop zonder geld, zonder prijs, wijn en melk.’

Loop ik door of keer ik om?

Marijke de Wit