Vergeten?
'Ik ben de naam van de beste man vergeten', zei de gevangene. In eerste instantie vond ik het niet leuk om dat te horen.
Een vrijwilliger komt elke twee weken speciaal voor hem een avond naar de gevangenis. Iemand ziet je zitten, letterlijk, luistert naar je, merkt dat je vastloopt in de traagheid van het gevangenisproces. Hij weet je weer in beweging te krijgen. En dan vergeet je zijn naam…
En toch… is dit een krachtige preek. God dienen in werken van barmhartigheid gaat niet om ónze naam. ‘U hebt het Mij gedaan,’ zegt Jezus in Mattheüs 25. ‘U bezocht Mij waar Ík was, in de gevangenis.’ Hij vergeet het niet. Mensen zijn vaak vergeetachtig. De woorden van Jezus zijn dan een troost. Hij ziet het en schrijft het onuitwisbaar in Zijn gedenkboek. Maar ook het omgekeerde geldt: waar goede werken aan Hem worden nagelaten, wordt dat óók niet vergeten. Dat maakt het onderwijs van Jezus over het laatste oordeel zo indringend.
God dienen in werken van barmhartigheid gaat niet om ónze naam
Wie zaait, wil ook oogsten. Liefst overvloedig. Resultaat geeft vleugels. Maar de werkelijkheid is vaak weerbarstiger. En toch! Er gebeuren zo veel kleine, vaak onzichtbare dingen met grote waarde. Gevangenen die de Bijbel gaan lezen en de weg (terug)vinden naar de kerk. Of jongeren die vanuit de onderwereld een gewone baan kiezen. Een paar jaar geleden kwam er een jonge pakketbezorger ons kantoor binnen: ‘Ik ken jullie nog. Ik zat in de jeugdgevangenis in Sassenheim en ik deed mee aan jullie SOS-cursus.’
Pas vertelde een vrouw in onze gemeente me dat ze stopt na tien jaar vrijwilligerswerk bij Gevangenenzorg. Ze zei: ‘Ik heb veel gegeven, maar nog meer ontvangen. En één contact met een tbs-patiënt is zelfs uitgegroeid tot een vriendschap.’ Bijzonder.
In onze kerken gaat het winterwerk weer van start. Wat de impact zal zijn? Altijd meer dan wij denken of zien! Jezus ziet en zegent wat aan Hem gedaan wordt. En, Híj vergeet het niet.