Sint en Piet

Wanneer het sinterklaasfeest ooit begonnen is, weet ik niet. Maar wij vierden het als kinderen in een bevindelijk nest al, schrijft dr. W. Verboom

Het zou een vorm van bijgeloof zijn. Deze opvatting heeft ons nooit overtuigd. We vierden als ouders zelf het feest elk jaar weer met onze kinderen en nu als grootouders ook met onze kleinkinderen. Wat geniet je ervan als kinderen hun sinterklaasgedichten voorlezen, elkaar onschuldig op de korrel nemen en kleinkinderen hun cadeautjes uitpakken. Moet je die gezichten zien. En daar horen voor kinderen Sinterklaas en Zwarte Piet, getooid met hun liedjes, gewoon bij.

En nu ineens wordt er roet in het eten gegooid. Het huidige sinterklaasfeest is eigenlijk iets heel ergs. Het is een vorm van discriminatie en racisme. Zwarte Piet staat voor (het discrimineren van) zwarte medemensen. Blanke mensen vermaken zich door hen een vernederende rol te laten spelen. Alles is in rep en roer. Iedere Nederlander heeft hier natuurlijk een mening over. De kritiek op de rol van Zwarte Piet krijgt bijval en roept tegenspraak op. Gemeentebesturen komen bijeen en de middenstand raakt in verlegenheid. Voor of tegen wordt hier voornamelijk bepaald door politieke en commerciële redenen.

Op mij komt de hele discussie over als iets schimmigs, geabstraheerd van de belevingswereld van onze kinderen. Zou het echt zo zijn dat onze kleine kinderen door het fenomeen van Zwarte Piet verwerpelijke ideeën krijgen over de superioriteit van het blanke ras over het zwarte? Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Zwarte Piet hoort er gewoon bij, met zak en al, net als de sint. Welk kind legt hier een verbinding met de slavernij, die inderdaad zeer verwerpelijk was en is. Welk kind denkt als het zingt: ‘Kom maar binnen met je knecht’: o, wat is die Zwarte Piet een minderwaardige knecht? Laten we een beetje nuchter blijven.

Het complete artikel leest u in De Waarheidsvriend van 14 november 2014.