column

Samenwerking

Het zou moedig zijn als de christelijke fracties de handen ineen zouden slaan.

Ruim een jaar geleden hebben de verkiezingen voor de Eerste Kamer een broederruzie van formaat opgeleverd. De fracties van de SGP en de CU in de Eerste Kamer besloten om voorlopig de gezamenlijke vergaderingen op te schorten. Niet uit jongensachtig afrekengedrag, zo verzekerde Roel Kuiper, de voorzitter van de CU-fractie. De keuze van de SGP om de kansen voor het kabinet Rutte I voorrang te geven boven de samenwerking met de CU gaf de doorslag voor de verwijdering.

Deze week zijn er opnieuw verkiezingen. Het is te hopen dat de strijdbijl inmiddels begraven is en de SGP en CU weer broederlijk en zusterlijk om de tafel zitten. Fracties die qua identiteit zo dicht bij elkaar liggen, moeten er echt moeite voor doen om de samenwerking daadwerkelijk gestalte te geven. Avances met bijvoorbeeld D66 en GroenLinks kunnen hooguit om praktische redenen.

Uiteraard is samenwerking niet eenvoudig. Het is een menselijke reflex dat we liever de verschillen uitvergroten. Ook op lokaal niveau is samenwerking vaak moeilijk, meestal niet om stevige programmatische verschillen, maar vaker omdat humeuren botsen. Naar de buitenwereld wordt echter wel een totaal verkeerd signaal afgegeven. De strategische stem van een SGP’er op het CDA in het verband van de verkiezingen voor de Eerste Kamer werd ruim een jaar geleden zwaar onder kritiek gesteld. In de beeldvorming werd daarmee het CDA gepositioneerd als de vijand, waaraan geen ruimte gegeven mocht worden. Dit gaat echt te ver. Het CDA mag inderdaad wel meer haar christelijk profiel accentueren; dat zou haar geloofwaardigheid versterken. Maar daar waar christelijke fracties, dus ook het CDA, kunnen samenwerken om een dam op te werpen tegen het libertaire denken is samenwerking noodzakelijk. De fronten lopen inmiddels anders dan dertig jaar geleden.

Het zou van politieke moed getuigen als alle christelijke fracties de handen ineen zouden slaan. Fuseren zal wel te veel vragen en volgens typisch Hollands recept nieuwe partijvorming stimuleren. Maar het deel van onze samenleving dat zich laat gezeggen door het christelijk denken wordt wel steeds minder. Een enkel decennium geleden vormden de christelijke partijen nog een meerderheid in Nederland. Dat is voorbij. Daarom is het niet minder dan opdracht om de verschillen niet verder op te blazen, maar constructief samen te werken.

R. Toes