Reformatie & oecumene

De gemeenschappelijke verklaring die de Lutherse Wereldfederatie en de Rooms-Katholieke Kerk in 1999 ondertekenden over de leer van de rechtvaardiging, is de basis voor verdere gesprekken tussen beide tradities en voor de herdenking in 2017.

Hoewel de kerken van de gereformeerde traditie niet bij de vaststelling van dit document betrokken waren, is het toch van belang om kennis te nemen van de inhoud. Stel nu eens dat Rome de dwalingen uit het verleden herroept en de evangelische boodschap van de rechtvaardiging door het geloof alleen alle ruimte geeft, dan wordt het misschien wel hoog tijd om de breuk met de moederkerk te helen.

De ‘Gemeenschappelijke verklaring over de rechtvaardigingsleer’ is in 1997 opgesteld. De uiteindelijke tekst is op 31 oktober 1999 ondertekend, na enkele wijzigingen en aanvullingen. Die waren nodig door de bezwaren uit lutherse kring. Aanvankelijk noemde de verklaring de rechtvaardigingsleer slechts een criterium van de kerk en niet hét geloofsartikel waarmee de kerk staat of valt.

De kerken zijn niet over een nacht ijs gegaan. Al sinds het Tweede Vaticaanse Concilie vinden er gesprekken over de rechtvaardigingsleer plaats. De gemeenschappelijke verklaring windt er geen doekjes om dat de leer van de rechtvaardiging in de zestiende eeuw kerkscheidend was nieuwe inzichten vooral aan de Lutherse kant en erkent dat de lutherse belijdenisgeschriften en de decreten van het concilie van Trente nog steeds geldig zijn.