column

Reformatie

Tegenwoordig is het lot van sommige christenen erg, echt erg. Maar vroeger was het ook afschuwelijk. Wie huivert er niet als hij denkt aan Nero, die christenen als fakkels gebruikte.

Vroeger lazen we thuis over de kerkgeschiedenis. Dat was spannend, boeiend, interessant en soms dus heel erg griezelig. Namen als Johannes Hus, Maarten Luther, Johannes Calvijn en Huldrych Zwingli kwamen voorbij. Mannen die een belangrijke rol speelden binnen de Reformatie. We weten hun namen, we kennen hun geschiedenis. Een beetje globaal of grondig. Van het feit van de stellingen van Maarten Luther zijn we allemaal op de hoogte. Wie zag als kind niet voor zich hoe hij ze op de deur van de kerk timmerde? Dat was nog eens wat.

Misschien bewonderen we deze mannen wel. In een tijd dat eigen regels en tradities steeds belangrijker werden ten koste van het Woord van God, bleven zij staan. Dachten zij helder na. Durfden zij keuzes te maken. Kwamen zij voor Gods Woord uit.

Die bewondering is goed, tot op zekere hoogte. Zij waren immers ook maar mens, met hun eigen fouten en moeiten. Het is altijd goed om het totaalplaatje te blijven zien.

En toch. Toch gebruikte God deze mannen om Zijn Woord te laten spreken, precies in een tijd dat de boekdrukkunst uitgevonden werd en hun pleidooien voor de Bijbel zich razendsnel konden verspreiden. Bij God is niets toevallig.

Als christenen herdenken wij dezer dagen de Reformatie. Maar is dat het enige wat wij doen? Hus, Luther, Calvijn, Zwingli en al die andere broeders en zusters lazen de Bijbel, met een biddend hart. De héle Bijbel, niet selectief.

Het was niet de bedoeling van deze reformatoren dat er een kerkscheuring kwam, zij wilden de kerk wakker schudden met Gods Woord. Toch heeft de Reformatie een bloedend spoor van kerkscheuring op kerkscheuring.

Waarom verliezen wij ons in steeds kleinere groeperingen? Waarom laten wij broeders en zusters los omdat we het over bepaalde dingen oneens zijn? Hoe vaak bidden we persoonlijk om de Heilige Geest, of Hij de Schriften voor ons wil openen? Durven wij onze eigen meningen los te laten, te bidden om de Heilige Geest en ons leven op alleen Gods Woord te baseren?

Martine de Wit