Samuel is oud en grijs, maar hij spreekt zijn afscheidsrede een tijd eerder uit dan dat hij gaat sterven. Er is een koning gekomen en Samuel treedt terug als richter. Je zou 1 Samuel 12 kunnen zien als Samuels afscheidspreek bij zijn emeritaat.
Afscheid nemen gaat gepaard met terugblikken. Samuel doet het voor heel Israël. Hij neemt het volk tot getuige dat hij zijn richterambt niet gebruikt heeft voor zelfverrijking of eigenbelang. ‘Van wie heb ik een rund afgenomen, van wie heb ik een ezel afgenomen (…)?’ (1 Sam.12:3)
Samuel heeft zonder corruptie gediend. We zien vandaag dat veel figuren op een hoge positie het licht van onderzoek niet kunnen verdragen. Sommigen komen op voorhand al niet eens door de screening. Het is met mensen vaak krom en verdraaid. Het is genade van God als iemand op een verantwoordelijke post eerlijk heeft gediend.
Stortbui
Samuel bepaalt het volk bij het feit dat God het door Mozes en Aäron uit Egypte geleid heeft en in Kanaän deed wonen. Vervolgens doet hij er kort verslag van hoe het volk de HEERE herhaaldelijk vergat, waardoor het in de hand van vijanden kwam en weer tot God ging roepen. Dan zond de HEERE mannen als Jerubbaäl, Bedan, Jeftha en Samuel om hen te redden uit de hand van hun vijanden.
Israël was en is Gods volk. Maar, zegt Samuel tegen Israël, toen wilde u een koning, terwijl toch de HEERE, uw God, uw Koning is. En u hebt van de HEERE een koning gekregen. Samuel maakt duidelijk dat Saul de keuze van het volk was.
"*" geeft vereiste velden aan