Nederlandse jongeren hebben de laagste leesmotivatie ter wereld. Bijna de helft van de vijftienjarigen noemt lezen tijdverspilling. Dat heeft ongetwijfeld ook consequenties voor het lezen van de Bijbel. Hoe krijg je jongeren aan het bijbellezen als ze überhaupt nauwelijks leesmotivatie hebben?
Ik wil graag beginnen met een bijzonder getuigenis dat iemand gaf over zijn liefde voor de Bijbel. Het is geschreven in de vorm van een gebed aan God.
Uw getuigenissen zijn wonderen,
Daarom zal mijn ziel die in acht nemen.
Het opengaan van Uw woorden geeft licht,
Het schenkt eenvoudigen inzicht.
Ik sper mijn mond open en hijg,
Want ik verlang naar Uw geboden.
Doe Uw aangezicht lichten over Uw dienaar,
En leer mij Uw verordeningen.
Beken vol water stromen uit mijn ogen neer,
Omdat men Uw wet niet in acht neemt.
Het is vast herkend: dit zijn woorden uit Psalm 119. Best wel aparte woorden, vooral als je ze legt naast onze eigen ervaringen. Op avonden die ik namens de HGJB houd over bijbellezen, zeg ik wel eens: ‘Velen van ons lezen de Bijbel zoals ze naar de tandarts gaan: het is nodig, maar liever doen we het niet.’
Hoe ver is dat weg van het verlangen naar Gods Woord dat de dichter van Psalm 119 heeft. Dat geldt zelfs als je in rekening brengt dat het hier gaat om poëtische overdrijving, die je niet letterlijk hoeft te nemen. Psalm 119 houdt ons hoe dan ook een spiegel voor.
Ik krijg de indruk dat het bijbellezen onder ons zo het niet in een crisis verkeert, dan toch in ieder geval onder grote druk staat. Dat is iets wat we niet maar voor lief moeten nemen.
"*" geeft vereiste velden aan