Hans van der Louw uit Siddeburen weet uit de eerste hand hoe het is om te leven met aardbevingen en de schade die daardoor veroorzaakt wordt. De bevingen zelf zijn al vervelend, maar het ergste is het gevoel totaal niet serieus genomen te worden. ‘De NAM lachte ons gewoon uit.’
Van der Louw groeide op in Assen; het gezin woonde naast de NAM (Nederlandse Aardolie Maatschappij). Hij schetst de ontwikkelingen van de gasboringen: ‘Toen er eind jaren vijftig gas werd gevonden in Slochteren, was er euforie. Groningen stond op de kaart! De koe met gouden horens was gevonden. De hele infrastructuur boven en onder de grond werd ingericht op het winnen van het gas, waar ze in 1963 mee begonnen.’
Eindeloos rekken
‘In 1986 hadden we in Assen de eerste aardbeving, 2,8 op de schaal van Richter. De NAM ontkende dat die door de gasboring ontstaan kon zijn. Tot 2012 hield de NAM het vol: de bevingen hebben niks met de boringen te maken. Maar toen kwam de zwaarste beving met een sterkte van 3,6, bij Huizinge. Het beeld sloeg om, men gaf de connectie toe. Toch werd er in 2013 dubbel zoveel gas gewonnen als in het jaar ervoor!’ Van der Louw benadrukt dat het bagatelliseren van de schade en het almaar vertragen van het vergoeden van de schade het zwaarste zijn aan de hele problematiek. ‘We zijn niet zozeer tegen gaswinning; maar als het gedoe oplevert, los het dan op. Ga niet eindeloos rekken en vertragen.’
De parlementaire enquête van afgelopen jaar bevestigde voor hem het beeld dat Groningen niet serieus genomen wordt. ‘Het draait altijd om geld. Nog niet één procent van de opbrengsten van het gas wordt in deze regio geïnvesteerd.’
Lees de volledige tekst van dit artikel in het eindejaarsnummer van De Waarheidsvriend van dinsdag 27 december 2022. Neem een jaarabonnement. Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-.