Liefde voor tieners

Wat kenmerkt een goede methode voor de tienercatechese? En hoe anders is de jongere van nu dan zijn leeftijdsgenoot in 2000? Het oordeel van drie kenenrs van de catechese: dr. M. van Campen, ds. P. van der Kraan en drs. Eline van Vreeswijk.

Jongeren krijgen tijdens de eerste catecheseavond in veel hervormd-gereformeerde gemeenten een boekje uitgereikt. In de ene plaats is dat Leer ons geloven (HGJB), in de andere Reflector (dr. M. van Campen) en elders Leren om te leven (ds. P. van der Kraan). Elk van deze klassieke methoden voor de tienercatechese gaat alweer een paar jaartjes mee. Na 25 jaar Leer ons geloven denkt het team catechese van de HGJB over een vervanger na. ‘Een update met nieuwe werkvormen en ook qua inhoud beter passend bij de leefwereld van tieners, is gewenst.’

Is Thomas van nu inderdaad anders dan leeftijdsgenoot Martijn in 2000?

Van Vreeswijk: ‘Het belangrijkste is, denk ik, dat ze zich allebei afvragen: wil God echt met mij te maken hebben? De aloude vraag ‘Hoe krijg ik een genadig God?’ is niet verdwenen, maar wordt op een andere manier gesteld.’

Dr. Van Campen: ‘Inderdaad zijn jongeren van 2015 in veel opzichten niet echt anders dan die van 2000. Net als vijftien jaar geleden groeien onze catechisanten op in gezinnen die doorgaans kerkelijk zijn. Voor hun motivatie is het belangrijk hoe het klimaat bij hen thuis is. Evenals toen zijn er nog altijd veel ouders die het moeilijk vinden met hun kinderen te spreken over het geloof en de consequenties daarvan. De huisgodsdienst is nog steeds in veel gezinnen een probleem. Jongeren in de tienerleeftijd worstelen net als een paar decennia geleden met spanningen die hun persoonlijkheidsontwikkeling met zich meebrengt.’

Ds. Van der Kraan: ‘De tiener van nu heeft een aanmerkelijk korte spanningsboog, veel korter dan vijftien jaar terug, terwijl deze rond 2000 alweer korter was dan die van zijn leeftijdsgenoot uit de jaren tachtig. Jongeren staan aan veel indrukken en invloeden bloot. Vergeleken met vijftien en dertig jaar geleden zijn deze meer dan gekwadrateerd. Daardoor kent een hedendaagse jongere meer stress dan zijn leeftijdsgenoten van vijftien jaar geleden. Je vraagt je af of jongeren vandaag nog kind mogen zijn. Gevolg van één en ander is dat de catecheet alle zeilen moet bijzetten om de tieners van vandaag bij de (catechese)les te houden.’

Lees de volledige tekst in De Waarheidsvriend van 25 september 2015.