God spreekt in de eerste plaats door de Bijbel. Wie dat gelooft, zal met verwachting de Bijbel lezen. Hiervoor wil ik een oude vorm van bijbellezen onder de aandacht brengen: Lectio divina.
Lectio divina zou je kunnen vertalen met ‘goddelijk lezen’. Lectio (lezing) is het aandachtig en meditatief lezen van de bijbeltekst. Divina wijst op de overtuiging dat we God ontmoeten in de Bijbel. Lectio divina is biddend lezen in het vertrouwen dat God ons wil leiden door Zijn Woord. Dit sluit naadloos aan bij het jaarthema ‘Hoor, Hij spreekt’.
Verwachting
Lectio divina is een van de oudste christelijke tradities. De kerkvaders Origenes en Gregorius schreven al over deze wijze van bijbellezen. Augustinus schrijft: ‘Wanneer u leest, is het God Die tot u spreekt, wanneer u bidt, bent u het die tot God spreekt.’ Later heeft de kartuizer monnik Guigo II (twaalfde eeuw) dit concreter uitgewerkt aan de hand van het beeld van een ladder met vier treden. Hij schrijft in een brief: ‘Lezing, meditatie, gebed en aanschouwing. Deze maken een ladder voor de monniken waarop zij worden opgetild van de aarde naar de hemel.’ Deze vorm heeft zichzelf bewezen door de eeuwen heen.
Lectio divina veronderstelt diepe eerbied voor Gods Woord. De Bijbel is meer dan een studieboek waarin we veel kunnen leren over God en de geschapen werkelijkheid. We geloven dat de Heilige Geest even actief werkzaam is in ons lezen van de bijbeltekst als in het ontstaan ervan. In de lectio divina zoeken we daarom niet alleen dieper binnen te dringen in de betekenis van de woorden van God, maar verlangen we dat die woorden dieper binnendringen in ons. Daarom past bij lectio divina eerbied voor de tekst, verstilling en verwachting. ‘Spreek, Heere, want Uw dienaar/dienares luistert.’
De ladder
De kracht van lectio divina zit mede in de eenvoud. Het zijn vier stappen die we onderscheiden, maar die niet van elkaar te scheiden zijn. Ze zijn verbonden met elkaar als een wenteltrap die omhoog leidt. Ik licht ze kort toe.
"*" geeft vereiste velden aan