Koopzondag doet mensen te kort

De zondagsrust lijkt in Nederland zijn langste tijd gehad te hebben. In Zeist, Barendrecht en andere plaatsen doet de gemeenteraad voorstellen om de winkelopenstelling te verruimen. Ds. A.A. Floor over waarom dat geen goed plan is.

‘Al onze vestigingen elke zondag open!’ Eronder: ‘Iedereen is welkom. Gratis boodschappen voor het hele gezin. Er is altijd wel een vestiging bij u in de buurt.’ Een mooie slogan. Je zou denken dat kerken niet zo veel recht van spreken hebben als het gaat om winkelopenstelling op zondag. Maar hier speelt iets anders.

Wie een beetje op de hoogte is van de geschiedenis weet dat de zondag al in de Oudheid bestond. Rond 321 na Chr. zag de Romeinse keizer Constantijn de Grote het belang van een nationale algemene vrije dag. Veel Romeinen konden dan hun zonnegod aanbidden en de christenen in het rijk mochten in alle rust hun bijeenkomsten houden en zich richten op de ‘Zon van de gerechtigheid’, Jezus Christus (Mal.4:2). Onze algemene vrije dag heeft dus een eeuwenlange traditie.
De bevolking was er de keizer ongetwijfeld dankbaar voor. Het christelijk geloof werd een erkende godsdienst, terwijl aanhangers ervan in de eerste eeuwen bij tijden ontzettend zijn vervolgd. Nu konden ze in alle rust op de eerste dag van de week samenkomen. Het was immers de opstandingsdag van de Heere Jezus Christus.
Hierdoor kwam overigens helaas ook een scheiding met de Joden. Zij kenden ook een ‘6+1′-ritme van de week, maar voor hen was de zaterdag de rustdag. De sabbat vindt zijn basis in Genesis 1 en 2, waar gesproken wordt over de schepping in zes dagen, terwijl God op de zevende dag rustte. Zowel christenen als moslims ontlenen hun weekritme aan het jodendom.

In een tijd waarin het christelijk geloof steeds minder relevant wordt gevonden en de secularisatie verder om zich heen grijpt, is het belangrijk dat kerken aan de samenleving duidelijk maken hoe waardevol zo’n afgezonderde dag is. Hoewel bij veel mensen een beroep op de Bijbel weinig weerklank zal vinden, hebben we te proberen de diepere zin van de rustdag duidelijk te maken. We moeten er daarbij voor oppassen dat we ons niet in de verdediging laten duwen, alsof we als christelijk volksdeel ons best doen dit christelijk overblijfsel nog te behouden, zoals in liberale kring wel wordt gedacht. Nee, zo’n dag mag er zijn en moet er zijn voor het welzijn van alle mensen.