Kende Job dinosauriërs?

Sinds september 2016 heeft museum Naturalis in Leiden een Tyrannosaurus rex in bezit: de koningin der dinosauriërs, ruim twaalf meter lang, 6000 kilo spieren, klauwen en tanden, vertelt dr. M.J. Paul.

Zulke dieren spreken tot de verbeelding. Speelgoedwinkels hebben talloze dinosauriërs te koop, voor elke leeftijdscategorie. Een landelijke supermarktketen voerde vorig jaar een actie waarbij kinderen plaatjes van dinosauriërs konden sparen. De bijbehorende informatie maakt duidelijk dat zulke dieren ongeveer 65 miljoen jaar geleden uitgestorven zijn. De laatste jaren is er zacht weefsel gevonden in de botten van dinosauriërs. Onderzoekster Mary Schweitzer vond ook eiwitten en microstructuren die op rode bloedcellen leken. Kunnen die weefsels miljoenen jaren zacht blijven? Of leefden dinosauriërs toch recenter? 

Behemoth en Leviathan

In de Bijbel worden twee dieren genoemd die enigszins lijken op dinosauriërs. Het zijn de Behemoth en de Leviathan in Job 40-41. De Statenvertaling en de Herziene Statenvertaling hebben deze namen onvertaald gelaten. In de kanttekeningen staat de mogelijkheid dat met het eerste dier een olifant bedoeld is en met het tweede een groot en verschrikkelijk zeedier, een zeedraak. Diverse Nederlandse vertalingen geven aan dat een nijlpaard en een krokodil beschreven zijn. De recente Bijbel in Gewone Taal heeft echter gekozen voor ‘het monster Behemot’ en ‘de draak Leviatan’.

Aan het eind van het boek Job stelt God allerlei vragen over dieren. De Behemoth in Job 40:10-19 heeft de volgende kenmerken: hij eet gras als een rund en heeft krachtige lendenen en buikspieren. De staart kan als een ceder gespannen worden. De dijspieren of –pezen liggen in bundels op het lichaam. De beenderen zijn als staven van brons en de ribben als stangen van ijzer. Hij is ‘de eerste’ of ‘voornaamste’ van Gods werken, een meesterwerk. Zijn voedsel bevindt zich in de bergen. Hij ligt neer tussen planten, in riet en moeras. De Behemoth is dus een dier dat zich zowel in het water als op het land en zelfs in de bergen kan bewegen. Hij drinkt rustig water uit een wilde rivier, de Jordaan. Niemand durft een strik of ring door zijn neus te halen. 

Plantenetende dinosauriër

Een nijlpaard (hippopotamus) is een groot dier en kan een kleine 1000 kilo wegen. Het heeft slechts een klein staartje, er zijn geen bundels met spieren zichtbaar en het dier werd gejaagd. Bovendien neemt dit dier geen bijzondere plaats in het dierenrijk in, als een van Gods meesterwerken. In ieder geval kwam tot in de tijd van de koningen het nijlpaard voor in Israël, en daarom heeft men geweten hoe zo’n dier er uitzag. Er zijn voorbeelden bekend van jacht op het nijlpaard. Dat dier valt op door het plompe uiterlijk, de grote muil met dodelijke snijtanden, de sterke poten en de reuzenkracht. Het is daarom onwaarschijnlijk dat in Job een nijlpaard beschreven wordt.

Een plantenetende dinosauriër lijkt meer in aanmerking te komen. De Apatosaurus had een grote staart, leefde van groen voedsel en woog ongeveer dertig ton. De Ultrasaurus die tot achttien meter hoog en dertig meter lang kon worden en een gewicht had van 136 ton, was ook een planteneter met een enorme staart. Ook kan gedacht worden aan de vijftien meter lange Nigersaurus.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van 9 februari 2017.