column

Jeruzalem

We hoorden het nieuws in Jeruzalem. Osama bin Laden is dood. Het was de ochtend waarop het leven in de staat Israël enkele minuten stil lag.

Met het vallen van de avond tevoren was Jom Hasjoa, de dag van de vernietiging, begonnen. Israël gedenkt de zes miljoen Joden die tijdens het naziregime werden vermoord. De officiële naam van de dag luidt: Jom Hasjoa we Hagevoera – dag van de vernietiging en van het heldendom. Het laatste houdt de herinnering levend aan de Joodse verzetsdaden tegen de nazi’s, in het getto van Warschau en het kamp Sobibor.

Om tien uur in de ochtend staat heel het land letterlijk stil. Loeiende sirenes kondigen de twee minuten stilte aan. Bussen stoppen, taxi’s parkeren aan de kant van de weg, voorbijgangers staan als genageld op het trottoir. Tijdens dit grote gedenken houdt de tijd hoorbaar de adem in. 

Enkele dagen eerder hadden we ons jaarlijks bezoek gebracht aan Rachel, de vrouw uit Joods Nijkerk die negen concentratiekampen overleefde. Als enige uit het gezin Hamburger ontkwam zij aan de verdelging. In haar lijkt de Joodse twintigste eeuw vlees en bloed geworden. Nog immer glashelder van geest is zij. Een ongekend wijze moeder in Israël.

Vanuit Jeruzalem daalden we af naar Utrecht, naar onze lage landen bij de zee. We gingen de weg van Willibrord. Op het Domplein meldt een kopie van de runensteen uit het Deense Jelling de komst van het christelijk geloof in ons hoge noorden. In de Domkerk is de wekelijkse eredienst begonnen. Derde zondag van Pasen. Hier wordt in verbondenheid met Israël de lofprijzing gaande gehouden. Al meer dan dertien eeuwen. Zevenenzestigduizend eerste dagen van de week.

Binnen deze kerk kom ik het fnuikend individualisme van onze tijd te boven. Geen mens begint onder deze gewelven zomaar iets nieuws. Niemand stapt binnen met de eigen geloofservaring breed in de rugzak. Hier zijn het Woord en de sacramenten ons eeuwen voor. En het voorbedachte lied van de gemeente niet te vergeten. De van huis uit Veluwse domorganist zet de opmaat tot Psalm 33 in. Daarmee gaat de gemeente op naar Jeruzalem, al zingend. In klinkende lof aan de God van Israël.

H. Vreekamp