In zicht
Ds. M. van Kooten uit Elspeet vertelt in de Veluwse kerkbode over een begrafenis die hij in Abbenbroek bijwoonde.
Zaterdag (18 maart, red.) was ik in Abbenbroek aanwezig bij de begrafenis van Cornelis den Boer. Hij overleed vrij plotseling op de leeftijd van 83 jaar in volle zekerheid des geloofs. Dat ik uw aandacht voor deze begrafenis vraag heeft te maken met het feit dat de overledene in de middellijke weg is gebruikt voor een reveil in een gemeente die op het punt stond ter ziele te gaan. Een gemeente die voor zestig jaar geleden nog uiterst vrijzinnig was en mede door de komst van Kees den Boer van koers mocht veranderen ten goede. (…)
Dr. W.C. van Manen, die er stond van 1865 tot 1870, presteerde het samen met zijn collegae uit de buurgemeenten Geervliet en Heenvliet om met Pasen 1866 aan de gemeente eerlijk te zeggen niet in de lichamelijke opstanding van de Heere Jezus te geloven. (…) Toen Kees den Boer zich in 1964 in Abbenbroek vestigde, was het wennen voor hem. Hij was afkomstig uit het confessionele Pernis en daar werden wel gezangen gezongen maar vrouwelijke ambtsdragers waren nog niet in beeld. Kees vertelde me dienaangaande: ‘De eerste zondag dat ik in Abbenbroek kerkte, waren er naast de predikant en de kerkenraad zeven kerkgangers.’ (…)
Kees voelde zich destijds wat onwennig maar echt besef van de waarheid had hij in die tijd nog niet. Wel begreep hij met zijn verstand dat heel veel wat er in Abbenbroek kerkelijk gebeurde en vanuit de prediking klonk niet geheel bijbels was. Desondanks zat hij een paar jaar later als ouderling in de kerkenraad. Dat was niet voor lange tijd want vanwege zijn werkzaamheden in de kassenbouw vertrok hij enkele jaren naar Frankrijk. In die periode kreeg de gemeente een nieuwe predikant in de persoon van A. van den Ban, een Partij van de Arbeid predikant. (…)
In die tijd was [Kees] eens met vakantie in Drenthe en hoorde daar ds. A. Gooijer uit Delft preken over de gelijkenis van het goede en kwade zaad. Deze prediking raakte hem persoonlijk en leidde mede tot een geestelijke ommekeer maar het raakte eveneens zijn ambtelijk functioneren in Abbenbroek. Vernieuwingen in de kerk merkte hij voortaan aan als vernielingen. (…) Na het vertrek van ds. Van den Ban was de gemeente vacant. Kees besloot met medestanders tweede diensten in te voeren waarin Bonds-predikanten van het nabijgelegen Flakkee voorgingen. Ds. W.L. Tukker, die destijds voorzitter was van de Gereformeerde Bond, bemiddelde in financiële steun. Inmiddels werd dr. W.S. Hugo van Dalen uit Rockanje hulppredikant in Abbenbroek. (…) Vanwege dat lidmaatschap [van de Gereformeerde Bond] weigerde hij voortaan gezangen op te geven, want dat was destijds een van de kenmerken van een predikant van de Gereformeerde Bond. Zo stopte hij daarmee ook in Abbenbroek en allengs verdwenen al de vrouwen uit de kerkenraadsbank. Na enkele jaren werd Abbenbroek een gemeente met voluit gereformeerde prediking en liturgie. In 2004 sloot de gemeente zich aan bij de Hersteld Hervormde Kerk, maar men hield de kansel ook open voor hen die uit andere kerkverbanden een bijbelse prediking brengen. Een scheuring zonder breuk, zouden we haast kunnen zeggen. Cornelis den Boer
Vanuit die oude Abbenbroekse kerk werd Cornelis den Boer zaterdag uitgedragen. We zongen in de dienst de Psalmen die de overledene zelf had uitgekozen, terwijl zijn familielid ds. Kleiberg het woord bediende naar aanleiding van de geschiedenis van Simon van Cyrene uit Markus 15:21. Zo hebben we hem mede begeleid naar de begraafplaats, alwaar klinken mocht – ondanks het feit dat het vanaf de preekstoel te Abbenbroek ooit publiek werd geloochend – ‘Ik geloof de wederopstanding des vleses en een eeuwig leven’.