In Calvijns prediking staat Christus centraal

Volgens Calvijn moet de prediking duidelijk maken waarom Christus naar de aarde afdaalde en waarom Hij aan het kruis is gestorven. Dat geldt voor zowel Joden als niet-Joden, schrijft dr. W.H.Th. Moehn.

In zijn commentaar op Handelingen citeert Calvijn regelmatig Efeze 2:14: ‘Want Hij is onze vrede, Die beiden één gemaakt heeft. En door de tussenmuur, die scheiding maakte, af te breken, heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees tenietgedaan.’

Lukas laat in Handelingen zien hoe de grens langzaam maar zeker verdwijnt. Het Evangelie bereikt eerst de Samaritanen, die de besnijdenis met de Joden gemeenschappelijk hebben. Hun bekering is de eerstelingvrucht van de roeping van de heidenen.De volgende stap in dit proces vormt de ontmoeting die Petrus heeft met de Romeinse hoofdman Cornelius. Het is voor iedereen duidelijk dat het hier gaat om een ontmoeting met een echte heiden. De beweging die Petrus inzet, wordt door Paulus en zijn medewerkers voortgezet, zodat het Evangelie ten slotte ‘bij ons’ gekomen is: ‘Het zou voor ons niet tot zegen zijn dat Christus de zaligheid in de wereld gebracht had, wanneer niet ook voor ons de toegang tot de kerk geopend was. Toen Petrus naar Cornelius werd gezonden, was dat zo’n ongewone en nieuwe situatie, dat het iets ongehoords leek. Vervolgens zou het er op kunnen lijken dat het een buitengewoon voorrecht was dat slechts weinigen ten deel zou vallen. Maar nu God nadrukkelijk Paulus en Barnabas tot apostelen van de heidenen aanstelt, plaatst Hij de heidenen op een lijn met de Joden, opdat duidelijk wordt dat het Evangelie voor beiden bestemd is’ (Comm. Hand.13:1).

Kernpunten

De belangrijke preek die Petrus in het huis van Cornelius gehouden heeft, bestaat volgens Calvijn uit twee delen. Allereerst verhaalt hij wat er gebeurd is. Vervolgens gaat hij nader in op het nut dat deze geschiedenis voor ons heeft.

Calvijn grijpt de gelegenheid aan om de kernpunten van de prediking te verwoorden en laat daarmee zien wat in zijn ogen de norm voor de prediking is. Christus’ komst in de wereld, Zijn dood en opstanding vormen de oorzaak van onze zaligheid. De hoorders moeten in de prediking ontdekken waartoe Christus de hemelse heerlijkheid verlaten heeft en naar de aarde is afgedaald en ook waartoe Hij de kruisdood ondergaan heeft.Degene die preekt, moet tevens wijzen op de oorzaak van Christus’ opstanding, opdat de gelovigen de vrucht daarvan zullen ervaren. Christus is van Zijn heerlijkheid beroofd, opdat Hij ons die verloren waren, opnieuw de volmaakte zaligheid zou schenken. Toen Hij ons vlees aannam, vatte Hij ook broederlijke liefde jegens ons op. Onze zwakheden nam Hij op Zich om ons van haar last te bevrijden. Door het offer van Zijn dood heeft Hij onze zonden verzoend, opdat Hij de Vader gunstig jegens ons zou stemmen. Als Overwinnaar is Hij uit de dood tevoorschijn getreden; Hij heeft voor ons het eeuwige leven verworven; door Zijn hemelvaart heeft Hij voor ons de hemel ontsloten en ten slotte is de Geest in volle maat op Hem uitgestort, opdat Hij ons met die overvloed zou verrijken.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 23 maart 2017.