Hoort geweld bij geloof?

Er gaan steeds meer stemmen op die beweren dat geweld en islam onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn. Drs. R. Toes gaat in op de vraag of dit waar is.

De wereldgebeurtenissen van de afgelopen maanden hebben velen tot nadenken gestemd. Historici zien parallellen met de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Het optimisme waarmee we snijden in defensie-uitgaven en de gedachte dat we in onze liberale democratie alles wel op orde hebben, zijn in korte tijd omver geblazen.

Er gaan steeds meer stemmen op die beweren dat geweld en islam onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn. We willen dit aspect uit deze verwarrende periode, de relatie tussen religie en geweld, verkennen. Verkennen, inderdaad, want het laatste woord zal hierover niet gezegd worden.

Eén ding staat vast: religies hebben geen geweldsmonopolie. Het is immers niet moeilijk om talloze bewijzen in de geschiedenis te vinden dat niet alleen godsdiensten met geweld besmet zijn.

Laten we vooral dicht bij huis blijven: geweld schuilt in ons allen. Het is genade als we voor geweld bewaard worden. Het laagje beschavingsvernis is er zo vanaf. We hoeven niet ver terug in de geschiedenis om op extreme moordpartijen te stuiten die uitgevoerd werden door voor het oog keurig nette burgers.

Dat gebeurde in naam van heel andere ideologieën dan de islam. Hierbij kunnen we denken aan het communisme en aan het nationaalsocialisme dat verklaarde te handelen in de naam van de God van de christenen. Beide zijn onversneden producten van het Westen. In het kader van onderscheid tussen rassen of juist de (vermeende) gelijkheid van alle mensen werden duizenden, zo niet miljoenen vermoord.

Ook het christendom is helaas niet vrij van geweld. We moeten wel wat verder terug in de geschiedenis. Zo dwongen christenen in de Middeleeuwen soms niet zachtzinnig heidenen tot bekering. Berucht is het bloedbad van Verden in 782, waar duizenden gevangengenomen Saksen in opdracht van Karel de Grote werden onthoofd, mede omdat ze weigerden christen te worden.

Het volledige artikel is te lezen in De Waarheidsvriend van 5 december 2014.