Het gebedsleven van Jezus

Wij in het rijke Westen staan mijlenver van het lijden af. Kunnen wij wel iets doorgronden van Jezus' gebedsworsteling in Gethsémané? Of heeft de lijdende christenheid daar een betere antenne voor?

Kort na het hogepriesterlijk gebed is er de gebedsworsteling in Gethsémané (vergelijk Joh.18:1vv. met Matt.26:36-46 en Mark.14:32-42). Hoe kort beide gebeden ook op elkaar gevolgd zijn, toch is het verschil groot.

Beide keren is Jezus zich terdege bewust dat Zijn ‘uur gekomen’ is (Mark.14:41; Joh.17:1). Hiermee is het lijden en sterven van de Zaligmaker tot verzoening van onze zonden bedoeld. In het hogepriesterlijk gebed biedt Jezus Zich gewillig aan als Hij vraagt om Zijn verheerlijking. Hij weet wel dat die volgt op Zijn onuitsprekelijke vernedering en ontluistering door lijden en sterven heen. Nochtans biedt Hij Zich als priester en offerlam aan.
Tijdens de gebedsworsteling in Gethsémané echter horen wij een heel ander geluid. Jezus deinst terug voor de verschrikkingen die Hem wachten.