In 1833 verbiedt het Engelse Lagerhuis de slavenhandel. Nederland volgt later. Ook hier waren er destijds christenpolitici zoals Groen van Prinsterer die vooropgingen in de strijd tegen dit hemeltergende onrecht. En toch. Als je goed kijkt en goed luistert, weet je dat slavernij nog springlevend is.
Slavernij heeft eigentijdse vormen aangenomen. Als je denkt aan de kinderen die elders in de wereld grondstoffen voor ons delven, als je luistert naar de verhalen die International Justice Mission (IJM) vertelt, of je hoort wat hulpverleners als Frits Rouvoet en die van ‘Het Scharlaken Koord’ in Amsterdam delen, dan weet je dat John Newton ook ons aanvuurt (zie kader).
Gedwongen sekswerkers
Het zijn verhalen over pooiers die door prostituees worden aangezien voor hun vriend, maar die met een tattoo een stempel op een mensenhuid zetten zoals de slavenhandelaren van weleer hun bezit al markeerden. Je hoort verhalen over mensenhandelaren die vrouwen eerst een hondje cadeau doen en daarna als straf voor een te laag aantal afgewerkte klanten dat hondje tegen een muur doodmeppen.
Zelfs al zou je de laagste schattingen van het aantal gedwongen sekswerkers geloven, dan nog vinden er iedere dag honderden verkrachtingen plaats in de Nederlandse seksindustrie. Ondertussen verhullen we de mensonterendste praktijken met eufemismen als ‘betaalde liefde’ en ‘meisjes van plezier’. We venten als liberaal land legale prostitutie uit onder het leugenachtige mom van vrijheid. Om de vernedering compleet te maken verkoopt de Amsterdamse VVV een rondleiding over de Wallen als attractie en leiden we massa’s lachende toeristen langs de ramen waarachter vaak getraumatiseerde Oost-Europese meisjes in hun bijna naakte kwetsbaarheid staan.
Totaal gesloopt
De diepe verontwaardiging over hemeltergend onrecht is steeds mijn brandstof geweest voor een lange, taaie strijd. Mijn politieke motor is er tien jaar op blijven draaien. Dit kwam wel het meest door de ontmoeting die ik in het voorjaar van 2013 had met een groep Afrikaanse slachtoffers van gedwongen prostitutie. Ze werden door de geweldige mensen van Fier Fryslân weer op hun benen geholpen. Het betrof een zeer levendige groep vrouwen met rondlopende kinderen; een heerlijke, dampende, Afrikaanse maaltijd stond op tafel.
In die geurende, vrolijke, luidruchtige bijeenkomst kwam ik tegenover een Ghanese vrouw te zitten. Tijdens de hele maaltijd heeft ze geen woord gezegd en alleen maar wezenloos voor zich uit gestaard. Ze was lichamelijk en geestelijk totaal gesloopt door dat vrolijke, liberale pareltje van ‘betaalde liefde’. Er zijn weinig ontmoetingen die me meer hebben geraakt dan deze met dit wrak van een kostbaar mens. Weinig mensen hebben me meer aangesproken dan deze zwijgende, gebroken vrouw. De herinnering aan haar holle ogen hebben me sindsdien nog vaak aan het huilen gemaakt.
Slavenfort Elmina
De herinnering aan haar verdiepte zich toen een familiebezoek aan mijn oudste broer en schoonzus in Ghana Rianne, mijn vrouw, en mij in het oude slavenfort van Elmina brachten. Witgepleisterde muren van een gevangenis die een cruciale keten was in de trans-Atlantische slavenhandel. Met een bijbeltekst aan de muur zat de Nederlandse bevelhebber in een riante kamer pal boven de kelder waar de tot slaven gemaakte Ghanese kinderen van God gevangen zaten.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 22 juni 2023. Neem een jaarabonnement (€ 52,50). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!