Heilshistorische prediking

De prediking vanaf hervormd-gereformeerde kansels kent altijd al heilsordelijke draden. Er is ook de meer heilshistorische prediking. Deze is vooral te vinden in de verbondsmatige stroming in de Gereformeerde Bond, schrijft ds. H.J. Lam.

De term heilshistorische prediking is in de jaren dertig van de vorige eeuw gesmeed door prof.dr. Klaas Schilder. Hij verzette zich tegen de toen gebruikelijke manier van preken, de zogenaamde ‘exemplarische prediking’, waarbij bijbelse verhalen vooral werden gebruikt als voorbeelden (exempels) van hoe de christen vandaag al dan niet behoort te leven en geloven. Het is de prediking die ten dele overeenkomt met de heilsordelijke prediking. Schilder stelde dat de Schrift niet allerlei geschiedenissen (meervoud) bevat, waarin bijbelfiguren een al of niet voorbeeldige rol spelen, maar geschiedenis (enkelvoud), heilsgeschiedenis. Het gaat om de ene geschiedenis van God met Zijn volk, waarvan Christus het centrum is. Elk Schriftgedeelte moet als onderdeel van die heilsgeschiedenis verkondigd worden en in verband met dat centrum worden gezien.