column
Gezinsavond
Papa, het lukt niet. Het is echt te zwaar, zelfs als we het samen doen.' Vrijdagavond, gezinsavond' in huize Donk. Onze kinderen ontdekken dat de doos, de last die we hen te dragen geven, écht te zwaar is om op te tillen.
In ons gezin is de traditie van gezinsavonden ontstaan. Gezellige momenten met vaak een grappige, creatieve intro. Avonden waarop we onszelf en elkaar in het hart kijken. Samen zoeken en vinden in de Bijbel. Een lach en een traan. Wat lekkers eten en drinken. Samen zingen, samen bidden.
In de loop van de vrijdag worden we er meestal wel aan herinnerd. ‘Hebben we vanavond gezinsavond?’ De kinderen zien ernaar uit om met elkaar bezig te zijn. En om te leren. Wij als ouders niet minder.
We zijn blij met de hulpmiddelen* die we hebben gevonden in de boekhandel, de bibliotheek en op internet. Hulpmiddelen om (levens)belangrijke thema’s dichtbij onze kinderen te brengen. Om ze te bekijken in het licht van de Bijbel. Zonde en genade, eerlijk delen, het gevaar van de tong, dankbaarheid, angst en veiligheid, tijd en tijdsbesteding, eenzaamheid, zorg voor de schepping, regels en grenzen.
De zware doos zetten we aan de kant. We nemen er wat lekkers te eten en te drinken bij. We zingen van alleen zijn en een hart vol verdriet. En dan komen de verhalen. Verdrietige verhalen. Over die keer dat er gepest werd op het schoolplein. Een kapotte pop. De meester die ziek is. Ruzie in huis. Oma die alleen is. Wat een verdriet. We lezen Psalm 10: ‘Ú ziet het wél, want U aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geeft.’ Een hand waarin we de te zware last mogen leggen. We voegen de daad bij het Woord. Een les die we samen leren. Om nooit te vergeten. Wat er ook gebeurt.
Nelleke Donk
* Fenny den Boer en Cocky Drost (red.), Voor elkaar. Doe-boek voor kinderen en ouders; A. van Hartingsveld-Moree, Gouden Gezinsmomenten. Werkboek voor huisgodsdienst vandaag; www.pastoralecounseling.org/