Eredienst en cultuur

Bij een kennismaking met christenen in andere landen ervaren we soms op ontroerende wijze de band van het ene geloof in Christus. Tegelijkertijd verschilt hun eredienst aanmerkelijk van de onze. Ds. L. Schaafsma over eredienst en cultuur.

Of we het beseffen of niet, eredienst en cultuur hebben veel met elkaar te maken. De traditie van de eredienst heeft zich verschillend ontwikkeld in diverse landen. En dan spreken we nog alleen over kerken van het gereformeerde type.

Bovendien leven we in een tijd waarin de wereld steeds kleiner lijkt te worden. Mensen maken buitenlandse reizen en kerken in den vreemde. Ze komen via zendingswerkers in contact met andere christenen en culturen. Wij kunnen op onze computer via YouTube erediensten meemaken aan de andere kant van de wereld.
De vraag is nu of en in hoeverre wij in staat zijn onze eigen traditie te relativeren.

De gemeente komt op zondag samen. Dat is een vast gegeven. Op het platteland zie je nauwelijks auto’s. De bevolking is er te arm voor. Overal zie je mensen naar de kerk lopen. Hun gezangenboek hebben ze bij zich. Soms ook een Bijbel. De kerk groeit op het hele zuidelijke halfrond, ook in Malawi.

De zondag heet in de landstaal Tsikoe la Moeloengoe. Dat betekent ‘Dag van God’.
Misschien moeten wij hier in het Westen de zondag opnieuw ontdekken als de dag van God. Het lijkt er steeds meer op dat de zondag onze eigen dag is. Kerkgang lijkt steeds meer een optie te worden, ook onder het gereformeerde kerkvolk.
Ik zal niet gauw vergeten dat een groep Malawiërs in Dar-es-Salaam aan boord van ons vliegtuig kwam. Ze waren op de terugweg uit Schotland naar Malawi. Op uitnodiging waren ze twee weken in Schotland geweest op bezoek bij enkele gemeenten. Ik vroeg naar hun bevindingen. Een vrouw vertelde mij dat ze in Schotland een nieuw gebedspunt van God gekregen had. Ze moest bidden dat de Malawische overheid nooit sport of andere evenementen op Gods dag zou organiseren of toestaan. Er waren maar weinig mensen in de kerk geweest en nauwelijks jongeren, want die waren op het sportveld.