Belijden leren we van de Heilige Geest. Ons belijden is een geschonken ja. Tegelijk moeten we bij het in praktijk brengen ervan ernstig rekening houden met terugval. Ook dan redden we het niet zonder de Heilige Geest.
Hoe mooi als jongeren (of ouderen!) belijdeniscatechisatie volgden en er mooie, lerende gesprekken waren in een vertrouwelijke setting rond een open Bijbel. Hoe mooi als er, bij alle verschillen die er zijn, herkenning is rond die prachtige titel van een hoofdstuk uit een belijdeniscatechesemethode: Het begon in mij te geloven! Het is een groot wonder om zo terug te blikken op je eigen leven en verlangend te worden je geloof te belijden. Het is ook een groot wonder om als gemeente, ouders en grootouders die goede keuze te zien en te horen in het leven van jongeren.
Naar ons ‘ja’ leven
Dit is een diepe erkenning dat het enkel genade is, het werk van de Heilige Geest. Ons belijden is een geschonken ja. We hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. We leren het van de Heilige Geest. Halleluja!
Die verwondering uit zich in dit ene woordje: ja! Een amen op het wonder dat het de Heilige Geest is Die dit belijden in ons hart en op onze mond wil leggen. En dan zijn er momenten dat je ‘ja’ tegen God zó uit de grond van je hart komt dat je nooit meer zou willen zondigen. Dat je jubelt: Mijn hart, o Hemelmajesteit, is tot Uw dienst en lof bereid. En dat je daar nog naar leeft ook. Dit zijn momenten om te koesteren.
Goed om te bedenken dat dit niet uit onszelf opkomt. Wie redt dit vrucht dragen zonder de Heilige Geest? De duivel is er ook nog. En de wereld. En ons eigen vlees…
Terugval
Wat te doen als je na je belijden onderuitgaat, als later het heilige vuur plaatsmaakt voor lauwheid, als zonden het leven dicht bij God overschaduwen? Dan is het goed om het gebed van David te spellen na het moment dat hij ontdekte hoe ontzettend hij onderuit was gegaan: ‘Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg.’ (Ps.51:13)
David bidt hier een opvallend gebed. Allereerst valt op dát David om de Heilige Geest bidt, al lang nadat hij (meer dan eens) ‘openbare geloofsbelijdenis’ aflegde. Tegenover Goliath: ‘Maar ik kom naar u toe in de Naam van de HEERE van de legermachten’. Bij de voorbereidingen voor de tempelbouw: ‘Daarom bent U groot, Heere God, want er is niemand zoals U, en er is geen God dan U alleen, zoals blijkt uit alles wat wij met onze eigen oren gehoord hebben.’
Ook ná die belijdenis heeft David de Heilige Geest kennelijk niet ‘op zak’. Kennelijk heeft hij de vervulling met de Heilige Geest nodig. Een vurig gebed om de Heilige Geest mag in het leven van een christen niet ontbreken.
Wie eerlijk is voor God, zal het woord terugval herkennen als bittere realiteit na het belijden van ons geloof. De Heere Jezus volgen is een weg van vallen en opstaan. Goed om dit de HEERE eerlijk te belijden. Anders kwijnt ons geloofsleven weg (Ps.32).
"*" geeft vereiste velden aan