Ds. C. van den Berg is gevangenispredikant in Roemenië

Vanaf 1982 bezoekt het gezin van ds. C. van den Berg christenen in het voormalige Oostblok. Tijdens een weekdienst in Roemenië wordt hij gevraagd om mee te gaan naar een gevangenis. Wat is zijn taak precies?

‘Het werk dat ik voor de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) vervullen mag, heeft twee poten.

Ik werk onder gevangenen in Roemenië en ik geef les in missiologie aan het Protestants Theologisch Instituut (PTI) van de Hongaarse Gereformeerde Kerk (en van de Lutherse Kerk en de Unitariërs) in Roemenië. Aan het PTI mag ik gastlessen geven aan vijfde- en zesdejaars studenten.

In de gevangenissen houden we korte diensten, zingen we (mijn vrouw en zes van onze kinderen reizen nog steeds mee) en bidden we met de gevangenen. Tevens mogen we overal lectuur achterlaten.’

Zegen

Wat is de betekenis van uw werk?

‘Laat ik eerst iets zeggen over het les geven in missiologie. Ik heb het gevoel dat de Hongaarse Gereformeerde Kerk in Hongarije een kerk is die wat aan kracht inboet. Voor de Hongaren is het best moeilijk om zich staande te houden in Roemenië. Het aantal kerkgangers loopt op veel plaatsen terug en gemeenten vergrijzen. De laatste jaren is er niet veel aan zending gedaan. Het zou mooi zijn als er een vuur gaat branden en er een ijver ontstaat om mensen bekend te maken met het Evangelie. Immers, een kerk die leeft, treedt naar buiten. Twee jaar geleden vertelden twee studenten mij onder tranen hoe de gastcolleges antwoord gaven op hun vragen over de richting in hun leven. Dan ben je dankbaar dat de Heere dit zo heeft geleid.

Wat betreft het werk in gevangenissen mogen we bemerken dat de verkondiging van het Woord en de daarop volgende bijbelstudies vrucht afwerpen. We mogen op elke reis wel getuigenissen horen van gevangenen en soms van bewakers die tot verandering zijn gekomen. Tijdens een reis bezoeken we tien tot twaalf gevangenissen door het hele land heen. Ik denk aan een gevangene, die ruim negen jaar gezeten had, nog een half jaar gaan moest, maar acht jaar eerder in het hart gegrepen was onder een preek die we toen hielden. Ook denken we aan een bewaker die 23 jaar zijn werk deed, ooit uit het leger kwam en wel met een ijzeren vuist discipline wilde aanbrengen onder de gevangenen. Hij zag echter hoe gevangenen bijbelstudie deden en verbaasde zich erover dat wij elk jaar terug kwamen. Hij raakte zelf onder de indruk van het Woord door de preken heen en getuigt nu dat hij de Zaligmaker Jezus Christus mag kennen.’

Lees de volledige tekst van dit interview in De Waarheidsvriend van 15 april 2016.