Discipelschap

‘Leer van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart’, zo zei Jezus. Discipelschap is dus een oefening in nederigheid en wel in gepassioneerde nederigheid. Het gaat immers om het volgen van niemand minder dan Christus, schrijft dr. A.J. Kunz.

Christus volgen betekent niet dat we de modder van onze schoenen vegen. Het betekent veeleer in de modder gaan staan. Barrevoets en als pelgrims over de aarde gaan, zoals Stephen Cherry het in zijn boek Barefoot Discipleship zegt. Dat ‘barrevoets’ houdt voor deze schrijver een Christus gelijkvormige grondhouding in, vol van leven, kwetsbaar, maar tegelijk doelgericht.

Cherry’s spreken over gepassioneerde nederigheid (passionate humility) is wat mij betreft belangrijk om op het goede spoor te komen. Daarbij is er immers geen ruimte voor hypes, ook niet voor een activisme, waarbij wij als christenen het moeten gaan maken.

Ik moet bij gepassioneerde nederigheid denken aan de manier waarop Calvijn over het volgen van Christus spreekt. Calvijn heeft het over het dragen van ons kruis. En dat betekent bij hem: gemeenschap hebben aan het kruis van Christus en er daarom ook door getekend zijn. Passionate humility dus.

Bij discipelschap gaat het om het leren navolgen van Christus. Dat betekent een inzet bij de genade. Dat is de enige manier om bij navolging aan het altijd dreigende gevaar van moralisme te ontkomen. Om dr. O. Noordmans te citeren: ‘Wat betekent nu de navolging van Christus? (…) We mogen hierbij niet denken aan enkele verbeteringen in ons levensgedrag, die we op raad van Jezus daarin aanbrengen. Zulke veranderingen mogen op zichzelf goed zijn, een navolging van Christus mogen ze niet heten. Overal in het Evangelie heeft de navolging een veel geweldiger, veel meer beslissende betekenis. Het is ook wel wat hoogmoedig om, bij het doen van een paar stappen vooruit, dadelijk te denken, dat men vlak achter Christus is.’

Lees het volledige artikel in De Waarheidsvriend van 6 maart 2015.