De stem van een Koerd

Een Koerdische moslim kwam via een heel traditionele kerkelijke gemeente in aanraking met het Evangelie. Hij voelde zich meteen thuis.

Je kunt familieleden of gemeenteleden hebben bij wie de stem verandert als ze gaan bidden of bijbellezen. Soms is het een gevoelig iets, waarvan het waarom niet bespreekbaar is. Anderen krijgen er meestal eerder een wat ongemakkelijk gevoel bij dan dat ze erdoor aangesproken worden.

Zeker wanneer het om een publieke samenkomst als een kerkdienst gaat, zullen de meesten denken dat een zangerige toon bij het bidden en bijbellezen bepaald niet geschikt is om niet-christenen aan te trekken tot het christelijke geloof.

Een Koerdische gelovige kwam via een heel traditionele kerkelijke gemeente in aanraking met het Evangelie. Heldere kledingvoorschriften, scheiding van man en vrouw, eerbiedig omgaan met de Bijbel, het sprak hem meteen aan. En óók die zangerige toon bij het bidden en bijbellezen (vooral tijdens de kerkdiensten en samenkomsten). Hij voelde zich meteen thuis, want voor Gods Woord past ons diep respect.
Hij was vroeger in de moskee soms ook adzaan geweest, degene die met luide zangerige langgerekte uithalen opriep tot het gebed. Wie in Turkije en het midden Oosten komt, hoort het vijfmaal per dag op straat. Voor hem vertolkte het iets van de glorie en eer van God.

Die glorie en grootheid van God was voor hem nog veel helderder gaan schijnen toen hij Hem leerde kennen in het Evangelie van Jezus Christus. Reden voor hem om zich te oefenen bijbelgedeelten uit het hoofd te leren en zo mooi mogelijk zangerig voor te dragen.
Toen we op een samenkomst voor christenen van moslimachtergrond vroegen of er nog iemand een getuigenis wilde geven, kwam hij naar voren. Niet om meteen een persoonlijk verhaal te vertellen, maar om Psalm 51 voor te dragen. Vrijwel geheel, wel te verstaan, en uit zijn hoofd. Zijn luide en melodieuze stem vulde de ruimte en was tot ver erbuiten te verstaan. De aanwezigen, sommigen nog moslim, waren aan het einde tot tranen toe geroerd. Hij meende het echt, de psalm had hem diep geraakt.
We moesten erg aandringen dat hij vervolgens ook nog wat over zijn levensverhaal vertelde. Wat deed dat er eigenlijk nog toe. Die psalm, dat was zijn lied.