De kerk als moeder

'Wie de kerk niet als moeder heeft, kan God niet als Vader hebben.' Deze uitspraak van Cyprianus kom je in allerlei richtingen van de kerk der eeuwen tegen, schrijft ds. M. Goudriaan. Maar wordt wel steeds hetzelfde bedoeld?

We hebben in deze uitspraak te doen met een woord van Cyprianus, een van de meest bekende en begaafde kerkvaders. Rond 200 wordt hij geboren in Carthago. Op oudere leeftijd, rond 245 – Cyprianus is dan een welgestelde redenaar (retor) – aanvaardt hij het christelijk geloof. Het duurt niet zo lang meer voor hij wordt gewijd tot bisschop van zijn geboortestad.

In een periode van vervolging kan hij ternauwernood vluchten, niet uit lafheid maar om bewaard te worden voor zijn bisdom, waaraan hij vanuit zijn schuilplaats leiding blijft geven.

Als bisschop voert Cyprianus menige kerkelijke strijd. Intensief bemoeit hij zich met de kerkelijke tucht. Zo is er een geding over het weer opnemen in de kerk van mensen die tijdens een vervolging afvielen en later, in een rustiger tijd, weer willen terugkeren. De ‘belijders’ (confessores

, die de vervolging doorstaan hebben) willen deze afvalligen op een vrij gemakkelijke wijze weer opnemen. Ze beroepen zich daarbij op de Geest. Cyprianus stelt met klem dat de bisschoppen beslissen over de wederopneming. ‘De kerk is gebouwd op de bisschoppen.’