De opstanding van de Heere Jezus is het belangrijkste scharnierpunt in de heils- en wereldgeschiedenis. Er breekt een nieuwe tijd aan, een nieuwe schepping. Dit zet ook de sabbat in een ander licht, namelijk het licht van de vervulling in Christus. Dat raakt zowel de inhoud als de vorm.
De opstanding is te vergelijken met de eerste dag van de schepping. Wat een heerlijk licht straalt er uit het open graf. De nieuwe tijd zou je met een hedendaagse term een update kunnen noemen, zoals die bij computerprogramma’s wordt toegepast. Het programma blijft in zijn kern intact, alleen wordt het bijgewerkt naar de nieuwste stand van zaken om zo des te beter te kunnen functioneren.
Arme moedergemeente
Een van de aanwijzingen die hierop wijzen, vinden we in Johannes 20. Hier wordt beschreven hoe de Heere Jezus op de dag van Zijn opstanding in de discipelkring verschijnt en een week later opnieuw. Ze zijn weer samengekomen en opnieuw verschijnt de Opgestane in hun midden om Zijn vrede uit te delen. Dat is niet toevallig keer op keer op deze eerste dag van de week. Daarom kwamen ze telkens weer op deze gedenkwaardige eerste dag bijeen om hun samenkomst te houden, hun prille kerkdienst.
De aanduiding ‘de eerste dag van de week’ is een staande uitdrukking geworden. Uit andere plaatsen in het Nieuwe Testament maken we op dat de christelijke gemeente op de eerste dag van de week bijeenkwam.
"*" geeft vereiste velden aan
