Catechismusjaar 2013

Het jubileumjaar van de Heidelbergse Catechismus is voorbij. Er was verrassend veel belangstelling. Voor allen die de catechismus een warm hart toedragen, is dit een opsteker geweest. De vraag rijst hoe die aandacht te verklaren valt.

De belangstelling voor het oude, maar telkens weer nieuwe leerboek en belijdenis van de kerk is veel groter dan vijftig jaar geleden, toen de Heidelberger 400 jaar bestond. De rol van de (digitale) media heeft meegespeeld.

Maar voor velen deed ook de vraag mee: wat is nu eigenlijk onze identiteit als (gereformeerde) christenen? Hiervoor blijkt de catechismus ons woorden aan te reiken. Woorden die cirkelen rondom de eerste onovertroffen vraag en antwoord over de enige troost in ons leven en sterven. Het afgelopen jaar zou wel eens een begin gemaakt kunnen zijn met het kijken met nieuwe ogen naar die spiritualiteit.

Het begon op 19 januari in de St. Jan te Gouda. Daar had ’s avonds na een symposium in de Driestar de opening van het catechismusjaar plaats. Op 30 oktober was op dezelfde plaats de sluiting. Daar waren de mensen te vinden die samen het levende netwerk van het jubileum van de catechismus vormen. Daar ervoeren we de samenbindende kracht van de Heidelberger. Tussen de opening en sluiting hebben veel activiteiten plaatsgevonden (zie kader). Te veel om op te noemen.
Het kloppende hart van het jubileum vormden de plaatselijke samenkomsten in de gemeenten. Zelf mocht ik daar telkens weer aan mee doen. Het waren vaak open en eerlijke avonden. De gezamenlijke kerken in Staphorst/Rouveen belegden op initiatief van ds. P. van den Berg (gereformeerd vrijgemaakt predikant te Staphorst) een bijzondere avond. Hier ontmoetten ongeveer 450 hersteld-hervormden, leden van de Protestantse Kerk, vrijgemaakt- en oud-gereformeerden elkaar. Het was een avond om nooit te vergeten. Laat ik ook de prachtige ontmoeting met onze blinde broeders en zusters in Sonneheerdt in Ermelo noemen.