blog

Briefjes uit de hemel

We worden in het leven vaak geconfronteerd met lastige vragen. Verkoop ik mijn huis wel of niet? Moet ik het ambt aannemen of juist niet?

Welke keuzes maken we? Soms zuchten we vol vertwijfeling en zeggen ‘ja, je krijgt geen briefje uit de hemel’. Is het een constatering of misschien een verwijt? Nee, je krijgt geen briefje uit de hemel, of toch wel?

Iemand worstelde met het nemen van een beslissing. Ze vroeg daarbij de Heere om een antwoord. Een gemeentelid kwam onverwachts bij haar en zei: ‘Ik kom even bij je langs. Ik moest opeens aan je denken. Ik weet dat je voor een moeilijke beslissing staat.’ Samen raakten ze in gesprek. Haar reactie was daarna: ‘Ik heb de Heere om een antwoord gevraagd. Zou Hij mij niet op deze wijze hebben verhoord? En wanneer dit niet zo is, op welke wijze verwacht ik dan een antwoord?’

Ik denk dat er veel briefjes uit de hemel komen. Briefjes met antwoorden maar ook met vragen.

Opeens komt iemand in je gedachten, iemand die al zo lang ziek is. Je stuurt gauw een kaartje. Je loopt door je straat en je wordt zomaar bepaald bij die alleenstaande oudere. Goed om daar even een bezoekje te brengen.

Het zijn vaak flitsen in je gedachten. Momenten die ook zo weer kunnen verdwijnen.

Als je goed luistert en om je heen kijkt zie je zoveel briefjes. Briefjes uit de hemel.

Toen de redactie van de Waarheidsvriend mij vroeg om maandelijks een column te schrijven, was mijn eerste reactie ‘nee, nu even niet’. Mijn vader was namelijk enkele dagen daarvoor overleden. Hij is jarenlang lid geweest van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond.

De redactie was niet op de hoogte van deze relatie en stelde mij gewoon de vraag.

Ik ervaar dit als zeer bijzonder. Ik mag een klein stukje werk voortzetten van mijn vader. Hij was altijd zeer betrokken bij de Gereformeerde Bond en deed zijn werk met liefde. In de week van zijn sterven was dit mijn briefje uit de hemel.

Cokky de Visser