blog

Wonder van de geschiedenis

Australië wil naam van Christus schrappen

Vanuit Australië vernemen we in ons land niet veel, of het moet gaan over bosbranden en overstromingen. Nu echter horen we een bizar bericht: de naam van Christus moet uit de geschiedenisboeken. Dat kan alleen maar slecht aflopen.

De regering van Australië heeft een plan: voor leraren en schrijvers van geschiedenisboeken moet het verboden worden de geboorte van Jezus Christus te gebruiken als meetpunt voor onze jaartelling. Before Christ moet plaats maken voor Before Common Era (voor de gewone tijdrekening). Anno Domini (in het jaar van de Heer) wordt ingewisseld voor Common Era. In de wereld van de wetenschap is deze aanduiding al gemeengoed en wat let het Australische kabinet om dit voor de scholen over te nemen? Als het niet zo’n aangrijpend voorstel was, zou je laconiek reageren: deze regering heeft tijd te veel, kent geen reëlere problemen om over te vergaderen.

Zuivering

Het plan is niet afgeblazen, maar de invoeringsdatum is wel verschoven, nadat christenen de overheid van ‘christelijke zuivering’ beticht hadden. Een van de aartsbisschoppen sprak terecht over een ontkennen van de eigen traditie, een ‘uit intellectueel oogpunt absurde poging om Christus uit de menselijke geschiedenis weg te schrijven’. In elk geval leren we als christenen hoe goed het is protest aan te tekenen als de Naam van Christus in het geding is. Moslims zijn daar over het algemeen alerter in.

                                                                                ***

Een herschrijven van de geschiedenis – als dat gebeurt, dan is er echt wat aan de hand. Je zou het manipuleren van de werkelijkheid kunnen noemen. Een actueel voorbeeld in de wereld is de ontkenning van de Holocaust door hen die haat tegen Israël koesteren. De Palestijnse auteur Hassan al-Agha schrijft dat ‘het wetenschappelijke bewijs is geleverd dat er niet meer dan 400.000 Joden zijn omgebracht in plaats van 6 miljoen’. Zelfs de Palestijnse leider Abbas bagatelliseert de Holocaust, voor de SGP afgelopen juni reden hem niet te willen ontvangen, voor de ChristenUnie reden om hem stevig aan de tand te voelen. Op landkaarten in Palestijnse schoolboeken ontbreekt Israël.

Ontdopen

Op nationaal niveau gebeurt nu wat de afgelopen twee jaar door duizenden personen gedaan is, toen ze zich lieten ontdopen. Voor mensen is de weerzin tegen het christelijk geloof zo groot dat het negeren van hun christelijke wortels onvoldoende is. Van Bijbel, kerk en geloof niet willen weten, dat is voor deze gedoopten te weinig. In Engeland zien we ontdopen als een akte van atheïstische fanatici, die niet kunnen aanvaarden dat God verbonden is met hun jonge jaren. In België is dit het gevolg van de schokkende seksschandalen onder de roomse geestelijkheid. ‘Bent u de katholieke kerk ook zo beu als koude pap, laat u ontdopen!’ las ik als slogan.

Allen willen de historische werkelijkheid van hun persoonlijke leven veranderen. Ze gebruiken zelfs een föhn om na tientallen jaren hun voorhoofd droog te krijgen. Alsof het werk van God met een haardroogapparaat is uit te wissen.

Volksgewijs

Als natie dat werk van God uitwissen, dat lijkt Australië nu te gaan doen, aangespoord door haar overheid. Het slot van het Matthéüsevangelie (28:19) laat ons zien dat niet slechts individuen, maar de volken bevrijd moeten worden uit hun heidendom en gemaakt moeten worden tot leerlingen van Christus. Als volk kwamen we onder het beslag van het Evangelie. Prof.dr. A.A. van Ruler schreef dat het er niet puur om gaat ‘dat de mensen volksgewijze worden toegebracht tot Christus en het rijk, maar vooral daarom, dat zij in de weg van een verbreking en omzetting van het heidens zijnsverband, waarin zij zitten ingeklemd, worden toegebracht. Daarom staat er ook zo eigenaardig, dat de volkeren tot discipelen moeten worden gemaakt!’

Avondmaal

Gedenken hoe beslissend de komst en het werk van Christus is, dat doet de christelijke gemeente bij uitstek als ze het avondmaal viert. Zijn dood op Golgotha en Zijn opstanding op de paasmorgen betekenen het leven voor de kinderen van God. In het geloof hebben de Zijnen deel aan dit geheimenis, waarbij in verwondering en uitzien stilgestaan wordt als het brood gebroken wordt, als de beker rondgaat. Het is een scherp contrast dat een overheid voorstelt de Naam van Christus uit de boeken te schrappen, terwijl Jezus aan Zijn kerk als blijvende opdracht geeft Hem te gedenken. Het denkschema van deze wereld staat haaks op wat hoort bij een aan God toegewijd leven.

In Psalm 2 lezen we hoe de HEERE reageert op de zinloosheid, de ijdelheid van de volken. Als God let op de machthebbers die zich de eeuwen door tegen Hem en tegen Zijn Gezalfde verzetten, dan lezen we over lachen en bespotten, over in toorn spreken en schrik aanjagen. De HEERE heeft de heidenvolken Zijn Zoon tot eigendom gegeven en daarom moeten koningen en rechters op aarde verstandig handelen. Is het niet de enige reactie die de kerk in Australië past dit haar overheid voor te houden – en tegelijk ‘de HEERE met vreze te dienen, zich te verheugen met beving’?

Amerika

Kunnen we een verband zien tussen het als natie erkennen van God en het ontvangen van voorspoed? Ja. In Psalm 32 leven we: ‘De goddeloze heeft veel smarten, maar wie op de HEERE vertrouwt, hem zal de goedertierenheid omringen.’ Aan het onderhouden van Zijn gebod heeft de Heere beloften verbonden, zo leert de volgende psalm: ‘Welzalig het volk dat de HEERE tot zijn God heeft.’

Amerika wist zich lang een door God gezegend land. Theologen uit de Verenigde Staten hebben hierbij gewezen op het feit dat drie kwart van de zendelingen wereldwijd van Amerikaanse bodem kwam, dat het land een vriend van het Joodse volk was, dat de stichters van de Verenigde Staten God als het hoogste gezag erkenden. In 1911 zei president Wilson: ‘De Bijbel is de hoogste bron van openbaring over de betekenis van het leven. (…) Amerika is als christelijk land geboren, als voorbeeld van de toewijding aan de elementen van gerechtigheid die ontleend zijn aan de openbaringen van de heilige Schrift.’

Dezelfde theologen uiten zich vol zorg over de Amerikaanse toekomst, nu steeds meer staten het homohuwelijk erkennen, nu het moeite kost om de naam van God in het publieke leven te handhaven, bij voorbeeld  omdat via rechtbanken al jaren geprobeerd wordt de bekende aanduiding ‘natie onder God’ uit de eed van trouw te verwijderen, de eed die veel overheden hanteren.

Prediking

Lukt het de dienaren van het Woord, als ze overdenken wat er in ons land en elders in de vrije, westerse wereld gaande is, tijdbetrokken te preken over het einde van alle dingen? Als de overheid in Australië de Naam van Christus wil schrappen, verbazen ons de woorden uit Markus 13 niet: ‘En u zult door allen gehaat worden omwille van Mijn Naam, maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.’ De oproep tot waakzaamheid in het geloof gaat gepaard met een bemoedigende belofte voor Gods uitverkorenen. Zal de Zoon des Mensen als Hij komt, het geloof in Hem op de aarde vinden? Het is in Lukas 18 geen theoretische vraag.

In de geschiedenis van Australië, van Nederland, van deze wereld voltrekt de raad van God zich. Gods gedachten van heil worden tot uitvoering gebracht. En die geschiedenis is gericht op een doel, ook al ziet de mens daar weinig van voor ogen, ook al poogt hij zelfs de gedachtenis aan zijn Schepper uit te wissen. Hier raken we aan wat de kerkhistoricus prof.dr. W. van ’t Spijker het wonder van de geschiedenis noemde, namelijk dat onzichtbaar achter alle gebeurtenissen er een machtige hand van God is die de teugels vasthoudt. Dat is niet maar een visie op de geschiedenis, dat is kinderlijk geloof.

Koninkrijk

De geboorte van Christus markeerde de geschiedenis van onze wereld, omdat het een teken was van de komst en de doorbraak van Gods Koninkrijk. Het is veelzeggend als die komst uit de leerboeken in het onderwijs geschrapt wordt. De komst van Gods rijk wordt er echter niet door verhinderd.

Christus, Hij is onze Koning.

P.J. Vergunst