Twee jaar geleden moesten we de keuze maken om in Nes Ammim in Israël te gaan wonen en werken. De uitdaging om de christelijke gemeenschap daar weer op te bouwen trok ons aan. Vanwege de oorlog moesten we er na één jaar alweer vertrekken. Dat roept vragen op.
De kans om in het land van de Bijbel te wonen en te leven in een hechte gemeenschap en van daaruit het land Israël te ontdekken en de mensen te leren kennen, die kans wilden we niet aan ons voorbij laten gaan. We voelden ons gesterkt door bijbelteksten. In hoe dingen op hun plek vielen en deuren geopend werden, ervoeren we de leiding van de Heilige Geest. We pakten de mogelijkheid aan om mensen uit Europa meer over het land te leren en als verbindingsofficier in Gods Koninkrijk te mogen werken.
Na een intensieve voorbereiding en een nog intensiever eerste jaar in Israël werd ons leven en werk daar plots onderbroken door de oorlog. Dankbaar zien we hoe we geholpen zijn om ons leven tijdelijk in Nederland te kunnen inrichten. Het is echter ook een moeilijke tijd, waarin we steeds de afwegingen met ons meedragen wat goed is om te doen en waarheen God ons leidt. Terug naar Israël en bepaalde risico’s voor lief nemen? Afscheid nemen van ons leven en werk daar en terug naar Nederland? Gods leiding is een puzzel voor ons. Drie gedachten daarover zet ik hier uiteen.
Perspectief
Als eerste hopen en verwachten we dat God ons perspectief zal bieden en zal aanwijzen welke weg voor ons bestemd is. Zoals een herder zijn schapen leidt, zo is God onze Herder. Hij wijst ons de weg en onze plaats. In Handelingen 20:22 spreekt Paulus tot de oudsten van Efeze dat de Heilige Geest hem richting Jeruzalem drijft, ook al zijn daar gevaren. In het volgende hoofdstuk staat echter dat bij zijn volgende stop de broeders uit Tyrus hem ontraden om door te reizen. Er staat duidelijk bij dat zij dit tegen Paulus zeiden door de Heilige Geest.
"*" geeft vereiste velden aan