450 JAAR NEDERLANDSE GELOOFSBELIJDENIS

De NGB geeft uitdrukking aan de diepste overtuiging van de Guido de Brès, maar ook van de kerk. Dr. W. Verboom zet acht karakteristieken van dit geloof op een rij.

De Nederlandse Geloofsbelijdenis (NGB) is een van onze belijdenisgeschriften. Dat wil zeggen dat hij – heen wijzend naar de Bijbel en dus in afgeleide zin – een norm en bron voor ons geloof is. Wie leert luisteren naar wat deze wijze gids ons biedt, merkt dat er sprake is van een goudmijn. Nu is het duidelijk te merken dat de NGB de trekken draagt van de tijd van zijn ontstaan en daarom bijvoorbeeld nauwelijks aandacht besteedt aan onderwerpen als Israël en de zending. Maar dat contextuele element onderstreept juist de authentieke betekenis van het geloof dat in de NGB wordt beleden.

Terwijl de Heidelbergse Catechismus als leerboekje het karakter draagt van een gezamenlijk project (1563) en de Dordtse Leerregels resultaat zijn van diepgaande synodale bezinning (1619), is de NGB een werk dat in de nood geboren is. Terwijl de woorden van de belijdenis uit de pen van Guido de Brès vloeien, vloeit het bloed van zoveel martelaren die gedood worden om hun geloof. Dat merk je door heel de belijdenis heen, vooral in het laatste artikel over de wederkomst (37).