column

Sterk zijn

‘Ja, en dan moet je er een gaatje in prikken’, grijnst een van de vmbo-jongens.

Ik ben bezig met het uitdelen van de bijbels voor de dagopening. ‘Hoort u wel waar ze het over hebben?’ vraagt een meisje. ‘Kijk maar naar het bord’, antwoord ik. In plaats van het gedeelte dat aan de beurt was, schreef ik daar Genesis 2 op. ‘Goed opletten: we gaan Genesis 2 lezen’, voegt het meisje de jongens toe, die zo stoer over een condoom praatten.

Als het zo uitkomt, kies ik een bijbelgedeelte dat aansluit bij iets wat de leerlingen op dat moment bezighoudt. Meestal gebeurt er dan iets. Het is relevant, ze doen mee en stellen vragen. Van vrienden hebben de jongens al wat gehoord over de gastlessen seksualiteit die ze vandaag zullen krijgen.

Na het lezen vraag ik aan de klas waarom de Heere God eigenlijk bedacht heeft dat seksualiteit bij het huwelijk hoort. Ondanks hun stoere praat zijn het de jongens die hier met mooie en goede antwoorden komen. Het huwelijk is een veilige plek voor eventuele kinderen bijvoorbeeld. Uiteindelijk stellen we vast dat jongens meiden niet als speelgoed moeten zien, en dat meiden respect voor zichzelf mogen hebben. Deze doeners kunnen ook goed nadenken.

Aan het einde van de les praten de jongens, tussen de vragen over de Cubacrisis door, nog wat na. ‘Wat zou jij doen als een meisje zich aanbiedt’, vang ik op. ‘Hee eh… stond dat nou net in je Bijbel?’, reageer ik. ‘Nee. En de Bijbel is wel waar. Maar het is wel moeilijk. Je moet wel sterk zijn’, antwoordt er een. ‘Zou je willen dat zo’n meisje je vriendin is?’, gooi ik het over een andere boeg. ‘Nee, maar je moet evengoed sterk zijn. Net als dat ze me drugs aanbieden. Dan moet ik ook sterk zijn, maar dat kan ik wel.’

Even ben ik verbluft, maar veel praktischer kan de Bijbel vandaag niet worden. Geen lange verhalen, maar sterk zijn in wat op je afkomt. Gevoed door die Bijbel die waar is, en waar ze ergens onder die onbehouwen nieuwsgierigheid toch respect voor hebben.

Arjan Baarssen