column

IS

In de kerk komen soms alle lijnen opeens samen.

De preek begint deze zondagmorgen met een voorbeeld van dominee Andrew White uit Bagdad, die zonder omwegen IS het werk van de duivel noemt. De collecte is voor christenen in de regio waar IS huishoudt. En de voorbede is voor een gemeentelid dat uitgezonden wordt naar betreffend gebied.

De aandacht voor vervolgde medechristenen in de kerk doet me goed. Een paar maanden geleden stelde ik tijdens een dagopening vast dat in een klas van dertig leerlingen slechts twee jongens bekend waren met het Nasrani-teken. Dit symbool gebruikte IS om huizen van christenen in de Iraakse stad Mosul te brandmerken. De christenen konden kiezen: vertrekken, bekeren tot de islam, belasting betalen of sterven.

Ik besloot om in enkele klassen een les aan IS te wijden, al is het maar omdat je hiermee enkele historische lijnen inzichtelijk en aantrekkelijk kunt maken. De in het zwart geklede mannen spraken enorm tot de verbeeldingen van de leerlingen. Interviews met gevluchte christenen, gemaakt door Open Doors, maakten diepe indruk. Bloed van martelaren is op deze manier misschien nog steeds zaad van de kerk.

Jongens bleken al snel geïnteresseerd in de aanpak van IS. De vwo-jongens hadden hun aanvalsplannen al snel gereed, en konden eigenlijk niet goed begrijpen waarom de internationale gemeenschap nog geen einde aan dit conflict heeft gemaakt. Meisjes waren vooral boos. Boos dat mensen dit elkaar aandoen. ‘Als ze hier komen, sla ik ze allemaal neer’, verwoordde een meisje uit 2-vmbo zowel haar angst als woede.

Het viel me op dat de leerlingen erg horizontaal dachten, en dat ik er in mee ging. De internationale gemeenschap moet dit oplossen, we moeten legers sturen en bommen gooien. Anderzijds hoeven we niet bang te zijn, want de financiële en militaire middelen van IS zijn te beperkt om Nederland aan te vallen. We dachten IS kapot en onszelf veilig.

In de kerk hoorde ik een andere benadering. Dat de Zoon van God is geopenbaard om ook deze werken van de duivel te verbreken. Maar in de kerk komen dan ook alle lijnen, horizontale en verticale, samen.

Arjan Baarssen