column

Weekopening

‘Bent u misschien zenuwachtig?' Ik sta wat nadenkend naast de lessenaar in de aula. De leerlingen op de voorste rij analyseren mij haarscherp.

Hun opmerking doet me glimlachen. Ik denk terug aan een van mijn lessen over het geven van presentaties. Ik benadrukte dat leerlingen vooral vaak moeten oefenen en dat ik zelf ook niet in alle situaties vrij ben van plankenkoorts. Scherp maten ze echter hun eigen functioneren af aan het mijne. Nee, nooit zouden ze zo vrij en goed worden als ik.

Ik koop er nu even niets voor. Een boodschap van God doorgeven aan zo’n 250 jongeren is per slot van rekening niet niks. Ze moeten het begrijpen en de boodschap is nog niet leuk ook. Niet alles is leuk in het leven. Er is lijden, kwaad, zonde. Dat zit zelfs in jou zelf.
Maar gelukkig schittert juist dan de genade van de Heere Jezus door Zijn offer. Voortdurend probeer ik het Woord van God in contact te brengen met het leven. Ik gebruik voorbeelden uit mijn eigen leven, dingen die op school meemaak, die ik hoor van jongeren. Minimaal moet ook duidelijk worden dat de Bijbel iets over hun leven zegt. Nu, vandaag.

Als je wat vaker spreekt voor een groep, merk je of mensen wel of niet luisteren. Nog voor ik de lessenaar verlaat, weet ik dat ze het gehoord hebben. Ze komen het ook even vertellen. ‘Het was duidelijk meneer.’ ‘Mooi meneer. Ik kon het begrijpen.’ Stilletjes denk ik dat het toch waar is. Je moet een goede relatie met die kinderen hebben om ze te kunnen vertellen dat we zondaren zijn.

Op de gang kom ik nog een leerling tegen. Ze weet van nabij dat het leven kwaad en lijden kent. Ik meen de laatste tijd een meer positieve benadering van de Heere en Zijn dienst bij haar te bespeuren. Ze vangt mijn blik en steekt heel even haar duim op. We hebben elkaar niet gesproken, maar naar ik denk wel begrepen. De Heere werkt wel door. En soms gebruikt Hij zelfs docenten met een beetje plankenkoorts.

Arjan Baarssen