column

Gids

‘De gids kunnen we wel in de auto laten liggen. We hoeven alleen de blauwe paaltjes maar te volgen', zeg ik tegen mijn wandelgenoot.

We gaan oefenen voor de sponsorloop van Scharlaken Koord. We beginnen rustig aan met een traject van 8 km in het Rijsterbos.

Rugzakje op, goede loopschoenen aan, mooi weer; wat willen we nog meer? We zijn er klaar voor. En inderdaad, het eerste blauwe paaltje wijst ons al waar we moeten beginnen. We voelen het eerste voorjaarszonnetje, de vogels fluiten, de natuur om ons heen kondigt aan dat de lente echt begonnen is. We genieten.

‘Waar zouden we nu naartoe moeten? Zie jij ergens een blauw paaltje?’ Ik draai in een kringetje rond, hopend iets blauws tussen de bomen door te ontdekken. ‘Laten we die kant maar opgaan’, zeg ik niet echt overtuigd van mijzelf. Naast mij hoor ik zeggen: ‘Zei jij dat je wel zonder je gids kon?’

We lopen een tijdje op ons eigen gekozen paadje, trotseren ondertussen een loslopende hond en zijn blij als we in de verte weer het bekende blauwe paaltje ontwaren. Aan het eind van de wandeltocht staat aan de kant een bord met de hele route erop aangegeven. Ik zoek naar het punt waar we de weg zijn kwijtgeraakt en zie nu ook welke interessante bezienswaardigheden wij daardoor zijn misgelopen.

Het wandelen met en zonder Gids, nu met hoofdletter, zet me aan het denken.

Zondag, de dag erop, is het thema van de preek ’s morgens: ‘Dwaalt niet!’ Ik kan een glimlach niet onderdrukken als de predikant Psalm 25:4 opgeeft om te zingen:

’s HEEREN goedheid kent geen palen

God is recht dus zal Hij door

Onderwijzing hen die dwalen

Brengen in het rechte spoor.

‘Dank U Heere, dat U ondanks mijn dwalen toch mijn Leidsman wilt zijn. Wees Gij mijn Gids op heel mijn levenspad.’

Een week later. De volgende oefening voor de sponsorloop is een wandeling van 13 km in de Weerribben. Nu mét gids.

Marijke Bakker