column

Eyeopener

‘Kunt u niet lezen?' De beveiligingsmedewerker knikt stuurs naar een groot bord dat naast het toegangspoortje hangt.

Ik bevind me op het Binnenhof. Daar heb ik een afspraak over het wetsvoorstel ‘Regulering prostitutie’. Zonder na te denken liep ik onder het beveiligingspoortje door. Onmiddellijk ging het alarm af.

Geschrokken lees ik nu het instructiebord. Gehoorzaam doe ik mijn jas uit en leg mijn riem en sieraden af. Ook mijn laarzen moeten uit. Ze gaan samen met mijn tas op de lopende band. De beveiliger staart naar mijn voeten. Ik volg zijn blik en zie dat mijn grote teen door mijn panty steekt.

Instructieborden lezen is niet mijn sterkste kant. Ik zie ze wel, maar op de één of andere manier dringen de woorden niet tot mij door. Dat heb ik soms ook met bijbellezen. Ik zie de woorden wel, maar ze komen niet tot leven. Maar soms gebeurt het dat mijn ogen opeens open gaan.

Onlangs hoorde ik iemand daar iets over zeggen wat mij raakte. We waren met de familie een weekendje weg. Zondags gingen we naar het dorpskerkje. De voorganger schetste voor onze ogen in zijn preek een mooie, grote, dure auto. Met alles erop en eraan. Je zag ‘m zo voor je. Aan het eind van de dienst vroeg hij: ‘Stel dat jij de eigenaar van de auto bent, maar je hebt geen brandstof. Wat heb je dan aan die auto? Zo is het ook met de Bijbel. Je kunt de Bijbel thuis op de plank hebben liggen. Maar hij gaat pas leven als de Heilige Geest je ogen en je hart opent.’

Ik sta weer op Centraal Station Den Haag. We hebben een goed gesprek gehad. Ik zie dat de trein over een paar minuten richting Amsterdam vertrekt en zet het op een lopen. Hijgend bereik ik de trein en plof neer op de bank. Gehaald.

‘Zo mevrouw, mag ik uw vervoersbewijs zien?’ Ik voel mijn wangen rood worden. Helemaal vergeten in te checken. ‘Kunt u lezen wat er op dat bordje naast de deur staat?’ Ik lees het: ‘Rijden zonder geldig vervoersbewijs, boete 35 euro + treinkaartje.’

Het is een hele kunst je ogen open te houden.

Marijke Bakker