column
Regenboog
Vorige week zag ik 'm weer. Tussen zon en wolken door. Een prachtige regenboog. Teken van Gods trouw. Zichtbare liefde en geduld.
Mijn gedachten gaan terug. Een jaar of tien geleden zaten we bij elkaar. Een groepje vrouwen uit verschillende Papendrechtse kerken. Ons was gevraagd of we leiding wilden geven aan een club voor kinderen van het asielzoekerscentrum (azc). Niemand van ons had kinderwerk- of onderwijservaring. Ook wisten we ons niet speciaal voor deze taak geroepen. Maar deze kinderen mogen niet weg uit Papendrecht voor ze hebben gehoord Wie de Heere Jezus is. Daar waren we het over eens.
Zo gingen we aan de slag. Heel eenvoudig. Zingen bij de gitaar en een gebed voor de kinderen. Dat ging nog wel. Maar de bijbelse boodschap doorgeven aan kinderen, hoe doe je dat eigenlijk? Van een centrale waarheid hadden we nog nooit gehoord. En een toepassing voor kinderen, moet dat ook? Als visueel hulpmiddel hadden we alleen de plaatjes uit de kinderbijbel.
We begonnen in den beginne. En zo was al snel Noach aan de beurt. Het verhaal was zo verteld. Gewoon, de feiten zoals ze in de Bijbel staan. En een plaatje van de regenboog. De jongens en meisjes hebben zich ongetwijfeld kunnen uitleven op een mooie kleurplaat.
Na een uurtje brachten we de kinderen weer terug. Gelukkig was het net even droog tussen de buien door. Een regenboog boven het azc! Juichende en klappende kinderen.
Telkens als die veelkleurige boog verschijnt denk ik er met ontroering aan terug. Wat een bevestiging en bemoediging was dat toen. Voor de kinderen en ook voor ons, beginnende clubjufs.
De kinderen van toen zijn tieners en adolescenten. We zijn hen uit het oog verloren. Wat zal er van hen geworden zijn? Asiel gekregen? Terug naar hun vaderland? Tussen zon en wolken door zien ook zij de regenboog, waar ook ter wereld.
We staan aan het begin van een nieuw openluchtclubseizoen. Andere kinderen, nieuwe lessen. Goede toepassingen, mooie programma’s. Over God, die trouw is en nooit laat varen het werk van Zijn handen.
Nelleke Donk