column

Ritalin

Het is onder pedagogen een algemeen aanvaard gegeven dat onze kinderen gebaat zijn bij rust, reinheid en regelmaat, de 3 R's. Een vierde R dringt zich echter op in het pedagogisch spectrum: ritalin.

Op een onderwijsconferentie hoorde ik onlangs van deze vierde R. Ironisch bedoeld, dat wel natuurlijk. Maar een feit is inmiddels wel dat te veel jongeren met een pilletje tot rust gebracht moeten worden.

En het is nog wel begrijpelijk ook. Rust is meestal ver te zoeken in het leven van onze multitaskende jongeren. Ze zijn met duizend-en-één zaken tegelijkertijd bezig, bekijken (in mijn ogen) vermoeiend onrustige films. De computerspelletjes zijn ook niet bepaald rustgevend en natuurlijk is er het noodzakelijke bijbaantje, dat vervolgens weer middelen oplevert om het suikergehalte in het lichaam op te voeren.

Mijn vermoeden is dat de onrust van veel kinderen echter ook voor een flink deel terug te voeren is op de ouders. Veel ouders geven moeilijk grenzen aan; ze willen eigenlijk graag de beste vriend zijn van hun kinderen. Niet zelden werken beide ouders fulltime. Er blijft dan weinig tijd over voor het opvoeden van hun kroost, voor de rust van het gezin. Uit een soort schuldgevoel gaan ze verwennen.

Ik kan me moeilijk aan de indruk te onttrekken dat er massaal ADHD-pillen worden uitgedeeld, in de veronderstelling dat het kind ziek is. Onderzoeken wijzen uit dat het nogal eens gaat om ouders die niet weten hoe ze met hun kind om moeten gaan, of daar geen tijd voor hebben. Het zal misschien best nog even duren, maar het is niet ondenkbaar dat we over enkele decennia pas beseffen welke negatieve effecten deze middelen gehad hebben op het brein van onze jongeren.

Er is landelijk inmiddels wel een beweging tegen al die onrust en haast. Fastfood maakt plaats voor slow food, gewoon gezond en regelmatig eten. Waarschijnlijk is dat heel wat effectiever dan al die pillen. Maar zeker is het verstandig om de slow education vorm te geven: tijd nemen voor de kinderen. Makkelijker gezegd dan gedaan in deze tijd, dat is waar. Maar we zullen ergens moeten beginnen.

R. Toes