Het vuur van de Geest

Wij denken bij de Heilige Geest aan vrede, liefde, rust, geduld. Maar er is veel meer. Het vuur van de Geest is ook huiveringwekkend, verterend. Ds. C.M.A. van Ekris geeft een kleine theologie van het vuur.

Het is opvallend dat de aanwezigheid van God vaak in vormen van vuur gebeurt. In de verbondssluiting met Abraham in Genesis 15 lezen we dat Abraham offerdieren uit elkaar moet leggen, zodat er een gang tussendoor ontstaat. Wanneer God dat verbond bekrachtigt, gaat Hij als ‘een brandende fakkel tussen de stukken door’.

Als Mozes geroepen wordt in de woestijn, gebeurt er een Godsverschijning ‘in een vuurvlam uit het midden van een doornstruik’ (Ex.3:2). Later zal Mozes het volk Israël naar diezelfde Horeb brengen, en als het volk dan wachtende is op God, lezen we opnieuw dat ‘de HEERE in vuur neerdaalde’ (Ex.19:18). Tijdens de reis op weg naar de Horeb lazen we al over Gods aanwezigheid, ’s nachts in een vuurkolom (Ex.13:21).

Het vuur speelt dus een centrale rol in de aanwezigheid van God. Dat zien we ook in de priestertheologie, in de bediening van het offer. In de hoofdstukken over de wijding van Aäron (Lev.8, 9) lezen we dat de heerlijkheid des HEEREN aan heel het volk verscheen en dat ‘een vuur uitging van het aangezicht van de HEERE en het brandoffer verteerde’. Opmerkelijk genoeg lezen we dan dat ‘het volk juichte en zich met het gezicht ter aarde wierp’. Dat vuur van God maakt veel los: het juichen is als een ontlading, er breekt iets door in het gezamenlijke geestesleven van Israël en tegelijkertijd is er de diepe huiver voor het verterende van dit vuur.