De Waarheidsvriend na 1920

In het tweede decennium van zijn bestaan biedt De Waarheidsvriend een schat aan informatie op het terrein van kerk, theologie en maatschappij. Dr. W. Verboom stelt vast dat de Gereformeerde Bond in deze jaren op zoek is naar een eigen identiteit.

In 1923 zijn er ongeveer 4000 abonnees. Een onophoudelijke stroom van artikelen, lezingen en ingezonden stukken komt in deze jaren langs. Er is veel belangstelling voor wat andere bladen schrijven. Het lijkt daarbij moeilijk om de kwaliteit van de bezinning en de discussie te laten corresponderen met de kwantiteit.

Wat langzamerhand zichtbaar wordt, is dat de eerste periode van een zekere euforie voorbijgaat. Van de doelstelling, namelijk de terugkeer van de Nederlandse Hervormde Kerk tot haar bron, Schrift en belijdenis, blijkt niet veel terecht te komen. Daardoor treden er onzekerheden op. Het is zoeken naar een eigen identiteit, te midden van andere stromingen op het kerkelijk erf: modernen, ethischen, confessionelen, de Gereformeerde Kerken.

Ook zijn er confrontaties met de SGP en de HGS (Hervormd Gereformeerde Staatspartij). Op de jaarvergadering van de Gereformeerde Bond in 1928 wordt klip en klaar uitgesproken dat de bond op de ARP stemt. Met stijgende verbazing merk ik dat de toon van de onderlinge bestrijding soms buitenproportioneel scherp en beledigend wordt, over en weer.