Stad van de toekomst

Hoe woont God onder mensen? Israël ontmoette Hem in de tabernakel en de tempel. In Christus woont Hij in mensenharten. Maar daarmee is Zijn doel nog niet bereikt. Alles wacht op de Grote Dag, schrijft ds. J. Veldhuijzen.

Toen Abraham in het land kwam dat God aan zijn kinderen wilde geven, bouwde hij daar geen vast huis. Hij woonde in tenten in een vreemd land. Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, waarvan God de Bouwer en Ontwerper is (Hebr.11:9,10). Ook de gelovigen van het Nieuwe Testament zijn vreemdelingen in de wereld (1 Pet.2:11). ‘Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige.’ (Hebr.13:14) Daar is ons thuisland, ons burgerschap is in de hemelen (Fil.3:20).

De Heere stuwt de wereld in haar geschiedenis door allerlei pijnlijke geboorteweeën heen naar een allerlaatste doel (G.C. den Hertog). Dit handelen van God met mensen bereikt een climax In het laatste bijbelboek. Het gordijn schuift opzij: ‘Johannes ziet de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, neerdalen van God uit de hemel, gereedgemaakt als een bruid die voor haar man sierlijk gemaakt is’(Openb.21:2). Als een bruid, ja, omdat de inwoners bruid zijn (Openb.19:7).

Het bijzondere van die stad is dat God en Zijn volk daar in vrede, vreugde en gemeenschap samenwonen. ‘Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en God Zelf zal bij hen zijn en hun God zijn.’ (Openb.21:3) Dat is vervulling van de centrale belofte van het verbond (Lev.26:11,12; Zach.2:10).

Van de tempel onder het oude verbond gold dat alleen de hogepriester eenmaal per jaar op de Grote Verzoendag naar binnen mocht. Maar deze beperking geldt niet voor het nieuwe Jeruzalem. Daar mogen binnenkomen en wonen allen die door geloof in Christus overwinnen. Zij zullen alles beërven (Openb.21:7). Maar wie in ongeloof volhardt, sluit zichzelf buiten en deelt in de tweede dood, dat is de hel (21:8).

Lees de volledige tekst in De Waarheidsvriend van 18 december 2015.