Ds. L. Kievit, man van de kansel

In de vorige eeuw had de naam ‘ds. Kievit’ in het rechtzinnige deel van de Hervormde Kerk van Nederland gedurende tientallen jaren een bijzondere klank. Het ging dan over vader en/of zoon, schrijft ds. L.J. Geluk.

De vader was ds. I. Kievit, die vele jaren in Baarn predikant was. Hij was een geleerd man, thuis in theologie en filosofie. Als prediker ging zijn invloed ver over de grens van de gemeente die hij van 1923 tot 1952 met het Woord diende.

De zoon was ds. L. Kievit. ‘Men’ wilde die twee nogal eens tegen elkaar uitspelen, maar dat was niet terecht. Zij waren eensgeestes. Elk van beiden was toegerust met eigen gaven, waarmee hij zich met liefde en toewijding voor de dienst van de Heere inzette.

De lagere school en het gymnasium bezocht Leendert Kievit in Baarn, het deftige dorp dat hem voor het leven stempelde, want wie ds. L. Kievit ontmoette, ontmoette een gentleman.

Na zijn studie aan de Utrechtse universiteit werd Schoonrewoerd de eerste gemeente van ds. L. Kievit. Zijn vader bevestigde hem op 16 augustus 1942. Dat was midden in de oorlog. De tekst voor de intreepreek blijkt het motto geworden te zijn voor al de jaren die ds. L. Kievit in de kerk heeft mogen dienen: ‘Heere, open mijn lippen, zo zal mijn mond Uw lof verkondigen’ (Ps.51:17).

Ds. L. Kievit was een prediker, een man van de kansel. Prediken, Christus prediken was zijn lust en zijn leven. Hij zag er ook steeds erg tegenop. Hij kende het gewicht van het ambt, en wist dat het gaat om niet minder dan de verkondiging van het goddelijk Woord. Dat deed hij met overgave, met alle gaven van hoofd en hart. Hij leefde en werkte vanuit het beginsel dat waar het Woord komt de kerk tevoorschijn komt. Zo sticht Christus Zijn kerk, terwijl het Woord de kerk ook richt.

Lees de volledige tekst in De Waarheidsvriend van 11 december 2015.