Mediteren op de Olijfberg
Israël is een bijbels openluchtmuseum. Dat gegeven wordt toeristisch uitgebuit, schrijft dr.ir. J. van der Graaf. Veel plekken gelden als historische bijbelse plaatsen, met soms als relativerende toevoeging volgens de traditie.
Af en toe treft je bizarre dingen. De Petrusvis, die je eten kunt bij het meer van Galiliea, is nog tot daaraantoe, maar wat te denken van blikjes met Heilig Landlucht of met Egyptische duisternis? Zo worden op de Olijfberg dagelijks blikken vol toeristen opengetrokken bij de Hemelvaartskapel. Daar valt de afdruk van Jezus’ voetstap bij Zijn hemelvaart in cement te zien.
Maar wat Israël er toeristisch ook van maakt, allerwegen zijn er plaatsen waar Jezus vaste voet heeft gezet. De Olijfberg is er één van. Mattheüs en Markus vertellen beiden dat Jezus er aan de vooravond van Zijn kruislijden heenging, nadat zij aan de paasmaaltijd de lofzang hadden gezongen.
De evangelisten vermelden ook dat Jezus er heenging om te bidden. Alleen, soms een hele nacht over (Matt.14:23; Luk.6:12).
Hier valt ook vandaag voor ons mensen goed te mediteren. Dat is de beste toeristische bezigheid die we denken kunnen: bidden en mediteren. Al is het waar wat Guido Gezelle dichtte:
Gij badt op enen berg alleen,
en… Jesu, ik en vind er geen
waar ’k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wil mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;
en arm als ik en is er geen;
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
o Leert mij, armen dwaas, hoe dat ik bidden moet!
Lees de volledige tekst in De Waarheidsvriend van 2 oktober 2015.