Gods naam willen belijden

Amen zeggen op Gods beloften en Jezus volgen, dat was en is hun hartelijk verlangen. Drie generaties gemeenteleden gaan met elkaar in gesprek over het doen van belijdenis.

In het Betuwse dorp Lienden ontmoeten mevrouw N. Boekhoudt-Kamerbeek (75, Rhenen), Marian van Beusekom-van Ingen (47, Lienden) en Bert Peterman (23, Ingen) elkaar. Alle drie deden ze als jongere belijdenis. Ze delen hun ervaringen, momenten van strijd en twijfel, vreugde en vertrouwen. Mevrouw Boekhoudt: ‘Ik had zeven jaar met vreugde catechisatie gevolgd. Ik heb er veel geleerd en na zoveel jaar groei je ernaartoe om belijdenis te doen. De predikant stimuleerde dat ook, maar dat gaf zeker niet de doorslag. Er was liefde tot de Heere en Zijn dienst en begeerte om Zijn Naam te belijden.’

Marian: ‘Wat mooi om te horen. Je hoort ook weleens dat jongeren helemaal geen zin hebben om naar catechisatie te gaan. En je merkt aan ouderen soms dat ze belijdenis deden om van de catechisatie af te zijn.’

Bert: ‘Toen ik een jaar of zestien was, ging ik alleen nog naar catechisatie uit gewoonte en omdat mijn kameraden er waren. Pas rond mijn achttiende veranderde dat en ging ik omdat ik graag wilde. Bij mij ging het roer radicaal om toen mijn vader ernstig ziek was; hij is nu voor de vijfde keer ziek. Ondanks alles vertrouwt Hij op de Heere. Als je dat niet hebt, heb je niets.’

Marian: ‘Ja, de Heere wil moeilijke dingen in je leven soms gebruiken om je dichter bij Hem te brengen.’

Bert: ‘Als ik terugkijk, kan ik alleen maar verwonderd zijn over de weg die de Heere met mij ging. Ik heb vorig jaar, samen met mijn vriendin, belijdenis gedaan. Ik mocht het jawoord van mijn ouders bij mijn doop overnemen.’

Lees het volledige interview in De Waarheidsvriend van 27 maart 2015.